Lead Inc. Album

Het Duitse Lead Inc. is opgericht in 2014. Deze band maakt oorspronkelijk alleen instrumentale, muziek maar op dit debuutalbum, “Mirage,” zijn de nummers van zang voorzien door Naomi Mayson.

“Mirage” bestaat uit negen stukken die bij elkaar opgeteld goed zijn voor totaal iets meer dan een uur muziek. De nummers klokken tussen de drie en ongeveer tien minuten en lopen soms in elkaar over. Het album is dan ook bedoeld als een conceptplaat. Het concept van dit album is een verhaal over een innerlijke worsteling. Een gevecht tegen depressie waarbij de hoofdfiguur tijdens – en juist vanwege – een lastige zoektocht naar een uitweg of oplossing een ontwikkeling doormaakt naar volwassenheid. Zware kost dus. De muziek ondersteunt het verhaal niet merkbaar, het zijn de teksten die het verhaal moeten overbrengen. Daardoor kan het concept de luisteraar compleet ontgaan.

De band beschrijft de muziek zelf als een contrast tussen zware trage elementen en ambient muziek. Bij het beluisteren van de eerste minuten van dit album wordt meteen duidelijk dat de muziek zich eigenlijk nog beter laat omschrijven als ‘Tool’. Dezelfde, vaak trage, figuren worden de luisteraar voorgeschoteld en de thema’s van de muziek lijken enorm op wat te horen is op het album “Lateralus” van ‘het voorbeeld’. En eigenlijk wordt er op de rest van “Mirage” nauwelijks uit een ander vaatje getapt.

Dat de band geen zanger maar een zangeres in de gelederen heeft maakt natuurlijk wél een verschil. De prima stem van Naomi Mayson doet enigszins denken aan ‘onze eigen’ Anneke van Giersbergen. “Mirage” klinkt, zoals vermeld, vooral als Tool maar door toedoen van de zangeres, en door de af en toe trage patronen, doet de muziek sporadisch ook The Gathering-achtig aan. En wat niet onbelangrijk is om te vermelden, ook als waarschuwing voor degene die dit niet kan waarderen: de zang wordt op de meeste nummers afgewisseld met schreeuwen of grunts.

Het eerste nummer van het album, Alice, lijkt een variatie op het Tool nummer Schism. De zangeres, Naomi Mayson zet in. Even wennen, Tool met een zangeres? Maar er wordt niet onverdienstelijk gezongen en de zang past eigenlijk best goed bij de muziek. Op twee derde van het nummer verandert de muziek en de zangeres schreeuwt het uit met een soort grunt.
The Dice, Mantra en Rust And Amber brengen meer van hetzelfde. De muziek klinkt niet origineel maar zit wel knap in elkaar. Ook op deze nummers wordt weer mooi gezongen…..natuurlijk afgewisseld met hier en daar een ‘schreeuw.’
Op het volgende nummer, The Inner Circle, lijkt de zang nog het meest op die van Anneke. Dit stuk gaat met een “Lateralus” achtige overgang over naar het volgende nummer, Chimaera. Dit nummer is een duet waarop een gastrol is weggelegd voor Janni van het rocktrio Lady Crank. Tijdens het nummer The Toll wordt de luisteraar toch nog een beetje verrast en sluipen zowaar Rush-invloeden (periode “Farewell To Kings”/”Hemispheres”) de muziek binnen. Dit geldt vooral voor de ritmesectie, want de gitarist houdt ook hier vast aan de stijl en de figuren die het gehele album domineren. Datzelfde geldt overigens voor het te track Zenith en met de ‘hidden track’ Fata Morgana heeft het album een ietwat oosters aandoende afsluiter gekregen.

Ik heb mijn best gedaan om bij het beluisteren van dit album los te komen van het gevoel hier slechts te maken te hebben met een kloon. De band musiceert knap en verdient toch op zijn minst een kans… Maar Lead Inc. kopieert soms schaamteloos de muziek en het geluid van Tool en ondanks de (meestal) verdienstelijke bijdrage van de zangeres aan het album kom ik toch niet los van het kloon-idee. Dit maakt voor mij “Mirage” een minder interessante plaat. Dat er af en toe grunts voorbij komen helpt voor mij niet, maar dat is natuurlijk een kwestie van persoonlijke smaak.
De muziek op het album is knap gespeeld en de productie is prima voor elkaar, dat wel. Maar wat ik overhoud aan het beluisteren van dit album is dat ik mij daarna naar mijn muziekcollectie haast om ‘de originelen’ weer eens te beluisteren…