Cinefielen zijn het, de vier mannen van Lebowski. Dat kan haast niet anders wanneer je muziek maakt voor een niet bestaande film en jezelf vernoemd hebt naar een filmkomedie van de gebroeders Ethan en Joel Coen. Wat in 2005 begon als een beoogd snelle opname van muziek met eenvoudige middelen, groeide uit tot steeds grotere proporties naar gelang de mannen steeds dieper in de muzikale materie doken. Het uiteindelijke resultaat is meer dan een uur beeldende muziek met als filmtitel “Cinematic”. Ofwel muziek van een film die nog gemaakt moet worden.
Centraal op alle tien nummers staat de symbiose van betoverend mooi toetsen- en gitaarspel met een sfeervolle en melancholieke uitstraling. Gelijk vanaf de eerste Keltisch aandoende minuten van Trip To Doha zit je tot je nek in het denkbeeldige verhaal om je tot de wegstervende geluiden van een draaiende filmspoel op Human Error niet meer los te laten. “Cinematic” is geen gewone rollercoaster maar een rollercoaster in het kwadraat. Eentje die in een sterk vertraagde modus wordt afgespeeld.
“Cinamatic” zit vol mooie overgangen en speelse contrasten. Neem het titelnummer Cinematic, waarin een hoofdrol is weggelegd voor het gitaarspel van Marcin Grzegorczyk. Gedragen door zwevend toetsenwerk en frivool pianospel van Marcin Luczaj wisselt hij subtiel klinkende gitaarakkoorden af met scherpe gitaarsolo’s. Op het aansluitende Old British Spy Movie is het Luczaj die met melancholiek pianospel en synthesizers een Oosterse en Yanni-achtige sfeer creëert. Het is op zijn beurt weer Grzegorczyk die op speelse wijze tegenwicht biedt met soms Riverside-achtig gitaarspel dat aanvoelt als kleine speldenprikken.
Zuid-Amerikaans en meeslepend is Encore, zeg maar een vervroegde toegift waarin (gesampelde) klanken van bandoneon een sfeervolle rol spelen. Net als die vervroegde toegift volgt een vervroegd toetje met het Aperitif For Breakfast (O.M.R.J) waarin stijlvol pianospel en statige gitaar elkaar voortdurend afwisselen. Deze Polen zijn meesters in het neerzetten en creëren van sfeer. Een sfeer die in Spiritual Machine een psychedelische tik meekrijgt door het gebruik van vervormd gitaarspel en een vocoder.
Met uitzondering van het nummer 137 Sec waarop, naast een fraai intro met theremin, woordloze zang te horen valt van Katarzyna Dzjubak, is deze schijf volledig instrumentaal. De teksten en stemmen die je op enkele nummers hoort zijn rechtstreeks afkomstig uit Poolse en Franse speelfilms en zijn vanwege de poëtisch aandoende spraak van een toegevoegde sfeerverhogende waarde.
Na instrumentale hoogstandjes van Relocator en A Cosmic Trail eerder in 2010 zorgt Lebowski met “Cinematic” voor een onvergetelijke film die ik met groot plezier nog vaak zal beluisteren. Het is aan de filmmakers om deze muziek te voorzien van passende beelden.
Hans Ravensbergen