Abraham, Lee
Distant Days
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label: Eigen Beheer
Website: http://www.leeabraham.co.uk/
Luisteren kan je hier: youtube.com
Distant Days (6:39)
The Flame (7:25)
Misguided (4:35)
Corridors Of Power (11:34)
Walk Away (8:13)
Tomorrow Will Be Yesterday (15:13)
Met medewerking van:
Robin Armstrong: akoestische gitaar, achtergrond zang
Rob Arnold: piano
Marc Atkinson: zang
John Barry: gitaar
Dec Burke: zang
Alistair Begg: Chapman stick, basgitaar
Karl Groom: gitaar
Chris Harrison: gitaar
Gerald Mulligan: drums
Simon Nixon: gitaar
Steve Thorne: zang
John Young: zang
Black And White (2009)
View From The Bridge (2005)
Pictures In The Hall (2004)
Lee Abraham maakte tot 2009 deel uit van Galahad voordat hij solo verder ging. Het hier besproken album is zijn vierde soloalbum. Ook hier maakt hij weer gebruik van een indrukwekkend stel gastmuzikanten.
Lee Abraham stelt duidelijk de song centraal en maakt hierbinnen ruimte voor heerlijke neo-progressieve instrumentale stukken. Het album ligt in het verlengde van de (solo)albums van Steve Thorne en Dec Burke, maar doet ook denken aan Cosmograf, Lifesigns, Jadis en Threshold. Op Jadis na, zijn muzikanten van al deze genoemde bands ook op dit album van de partij.
Het album moet even op gang komen. Het eerste nummer is te recht-toe-recht-aan om je hartslag ook maar iets te doen versnellen. Het is een standaard, naar progmetal schurende track die de middelmaat niet weet te overstijgen. Het titelnummer is een semi-ballad en al een stuk interessanter. De zangstem van Lee Abraham is erg prettig en de akoestische gitaar op de achtergrond voorziet het geheel van de nodige warmte. Het refrein, heel belangrijk, blijft goed hangen en de gitaarsolo tegen het einde is erg mooi.
Corridors Of Power en Tomorrow Will Be Yesterday klokken beide langer dan tien minuten. Ze zijn ook het sterkst. De eerste heeft een majestueuze opening met een hoofdrol voor de toetsen. De zang wordt hier door Marc Atkinson verzorgd. Deze zanger van Nine Stones Close en Riversea heeft een schitterende stem met een rauw randje. Met zijn zang tilt hij het nummer naar een hoger niveau. De spanning wordt mooi opgebouwd en Lee Abraham weet deze goed vast te houden.
Tomorrow Will Be Yesterday vormt een uitstekende afsluiter. Hierbij is het lekkerst voor het laatst bewaard. De karakteristieke stem van Steve Thorne, de melodieuze gitaarsolo’s en de mooie (soms bombastische) overgangen maken het geheel tot een nummer dat je keer op keer wilt beluisteren.
Liefhebbers van de in deze recensie genoemde bands zullen zeker plezier beleven aan dit album dat niet alleen goed klinkt, maar er ook nog mooi en goed verzorgd uitziet.
Maarten Goossensen
