Abraham, LeeAlbum

Lee Abraham komt twee jaar na “Distant Days” met de opvolger, “The Seasons Turn”. “Distant Days” liet ten opzichte van zijn voorgangers al een stijgende lijn zien en het is dan altijd spannend of de Brit bij dit vijfde album de hooggespannen verwachtingen kan waarmaken.

Ook deze keer heeft Lee Abraham zich weer omringd met muzikale vrienden van hoog niveau. Een aantal daarvan is blijkbaar gepromoveerd tot de kernbezetting, maar onder de ‘gasten’ zie je ook weer bekende namen van mensen die al eerder meededen, zoals Marc Atkinson en Robin Armstrong; namen die mij letterlijk als muziek in de oren klinken.

“The Seasons Turn” klokt zo’n zestig minuten verdeeld over vijf tracks, waarvan het titelnummer al zo’n kleine 25 minuten opslokt en hekkensluiter The Unknown goed is voor ruim 16 minuten. Samen vormen zij dus al meer dan 50% van de geboden content en “The Seasons Turn” biedt in deze opzet weinig ruimte voor zwakke momenten.

Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen: Lee Abraham levert met “The Seasons Turn” wederom een fantastisch album af. Hij trekt ook gelijk alle registers open en brengt de luisteraar met het titelnummer/openingstrack gelijk in vervoering. Niks opbouw, na een kort piano-intro knalt ie gelijk binnen met magistraal gitaargeweld en wordt de luisteraar meegevoerd in zalige bombast met volop ruimte voor toetsen en Mellotron-geluiden. Als dan ook nog Marc Atkinson met zijn geweldige stem de heerlijk melancholische tekst vertolkt is het feest compleet: een rollercoaster van meer dan 24 minuten, die alles heeft wat goede prog moet hebben: ‘Muziek is Emotie’ wordt hier met hoofdletters geschreven. Bij die emotie speelt de emotievolle stem van Marc Atkinson een hoofdrol zonder iets af te willen doen aan het voortreffelijke spel van de overige bandleden met een hoofdrol voor het heerlijke gitaar- en toetsenwerk. The Seasons Turn herbergt een aaneenschakeling van hoogtepunten, die in de tracks die volgen niet meer te overtreffen blijkt.

Ook al weet Abrahams in het daarop volgende Live For Today (klinkt bij vlagen verrassend als The Rasmus) en Harbour Lights de kwaliteit nog goed vast te houden, de opener is gewoon niet te overtreffen en daardoor raken de overige tracks daardoor naar mijn gevoel wat ondergesneeuwd. De luisteraar kan zichzelf daartegen wapenen door een andere afspeelvolgorde te kiezen, waardoor de andere tracks beter tot zijn recht komen.

Conclusie: Lee Abraham zet ook met “The Seasons Turn” weer een uitstekend product neer, waarmee hij zichzelf overtreft. Het album zal beslist in de smaak vallen bij bijvoorbeeld liefhebbers van Cosmograf en Lonely Robot.

Clemens Leunisse