Leech Album

Hey, Muse?

De eerste tonen van “Sapperlot” bevestigen die impuls volledig.

“Sapperlot”, bijzondere titel ook, de neiging om tekstueel te gaan spelen laat ik veiligheidshalve maar aan mij voorbijgaan. Een wijs besluit waarschijnlijk.

Het Zwitserse postrockgezelschap komt ruim zes jaar na het verschijnen van “For Better Or For Worse” met een nieuw album, dat een nieuwe kant van de band laat horen. De band beweegt zich al jaren in het genre postrock, maar gebruikt daarbij veel kenmerken van progressieve rock.

Zoals gezegd, openingsnummer Knock Knock suggereert dat de band in een Muse-bubbel heeft gezeten tijdens het schrijfproces van deze song; wat betreft het ritme, maar ook qua bombastische kenmerken. Vlot, hoopvol en catchy klinkt Rotor Heart. Gedreven door een uptempo melodie en een fijne bassound is dit een heerlijk nummer. De start van het album is veelbelovend en klinkt ook anders dan voorganger “For Better Or For Worse”. Doordringend en tragisch klinkt Crown Me with Whispers. Als een melancholisch verhaal komt de muziek je gestel binnen. Indringend.

Alfonso’s Night is mysterieus en bouwt zich al stuwend op, zoals de band dat heel goed kan. Tikje industrieel en gevuld met afwijkende geluidselementen en de klanken van een xylofoon die zorgen voor een optimistische beleving van de muziek. De xylofoon en in mindere mate de piano was en is niet vreemd in de muziek van Leech en zorgt voor herkenbaarheid en karakter. Muziek waar je wel eeuwig naar kan blijven luisteren. Halverwege Alfonso’s Night ontstaat er een rustige fase, maar daarna worden we wakker geschud met een heerlijke elektronische melodie die in de trance muziek rondom de jaren 2000 niet vreemd was.

De laatste track Everything Will Be the Same sluit het album episch af. Alsof je in een zee zwemt, met om je heen een school dolfijnen. Leech is een band waarbij je niet doorhebt dat er geen vocalen gebracht worden. De muziek vertaalt zijn kracht in optimaal inlevingsvermogen.

“Sapperlot” is vooral een melancholische plaat die je keer op keer blijft afspelen. De plaat is afhankelijk van je eigen gemoed, het jaargetijde waarin je het voor het eerst hoort, zal ongetwijfeld van invloed zijn op hoe je het zal blijven herinneren. Voor mij is de plaat nu gebonden aan de herfst, maar door de kracht van de muziek kan dat bij jou weer heel anders zijn. Een wonderschone plaat, waardoor “Sapperlot” een parel is voor het genre.