Lenore S. FingersAlbum

Best een aparte naam voor een band: Lenore S. Fingers. Bekt ook niet echt lekker. Het is een samensmelting van de comic “Lenore, The Cute Little Dead Girl” en een karakter uit een boek van David Firth genaamd “Salad Fingers”. We hebben hier met een debuutalbum te maken van deze vijf Italianen. Eens kijken wat ze ons te bieden hebben.

De muziek die dit gezelschap maakt hoort thuis in het rijtje Anathema, Katatonia en The Gathering, zonder overigens dit hoge niveau te halen, maar dan heb je een beeld. Wat mij opviel was de songgerichte aanpak van het album. Het zijn stuk voor stuk mooie nummers die genoeg te bieden hebben om de aandacht vast te blijven houden. De aanwezigheid van de akoestische gitaar, die vaak op de achter- en soms prominent op de voorgrond te horen is, geeft het geheel extra warmte. De band kan trouwens ook behoorlijk van leer trekken met dubbelbass drums en gierende gitaren, maar ze laten het nergens ontsporen. Patrizio Zurzolo is duidelijk een gitarist die meer naar de metal kant neigt met zijn snelle solo’s, maar het past uitstekend in het geheel.

Wat ook opvalt is het epische en filmische gevoel dat ze in hun muziek weten op te roepen. Openingsnummer Inner Tales is met zijn anderhalve minuut zinderend mooi. Dreigend, kwetsbaar en vol spanning met een belangrijke rol voor het mooie staalsnarige geluid van de semi-akoestische western gitaar. Het zou moeiteloos in een film als “Take Shelter” passen (geweldige film trouwens!). Maar op andere momenten, zoals in The Last Dawn lijkt het meer of je op het slagveld van de film “300” bent aanbeland. Gaaf hoor. Het album heeft trouwens een eigen verhaal dat hier niets mee te maken heeft. Het gaat over de zoektocht van een jonge vrouw die laveert tussen de tragische belevenissen uit haar verleden en haar angsten met betrekking tot de toekomst. Dan weet je dat.

De stem van zangeres Frederica Lenore Catalano (die overigens alle nummers geschreven heeft) lijkt als twee druppels op die van Albion zangeres Katarzyna Sobkowicz-Malec. Sowieso doet de muziek ook aan die van dit Poolse gezelschap denken.

Alles bij elkaar genomen is dit een geslaagd en prettig debuutalbum. Ik ben benieuwd hoe ze zich verder gaan ontwikkelen. Anders kunnen ze altijd nog filmmuziek gaan componeren.

Maarten Goossensen