Lepiarczyk/AsnykAlbum

Adam Asnyk was een Poolse dichter en journalist uit de negentiende eeuw. En als ik Wikipedia mag geloven ook één hele goede bovendien. Krzysztof Lepiarczyk, toetsenist van de progband Loonypark, heeft acht gedichten van Asnyk voorzien van muziek. Dat levert ruim veertig minuten vrij rustige neoprog op.

De nadruk ligt op de toetsen, zo nu dan met een eruptie op gitaar van  Jerzy Antczak van Albion. Met het noemen van Albion en bijvoorbeeld ook Millenium zijn direct goede referentiepunten genoemd voor de muziek van Lepiarczyk. Al moge duidelijk zijn dat op “Album Piesni” dat niveau niet wordt gehaald. En dat is geen schande. In vergelijking met deze bands mis ik de echt bijzondere en beklijvende melodieën, alsmede de frisheid en toegankelijkheid (Millenium).

Wat verder meespeelt op dit album is de Poolse taal. In veel gevallen vind ik dat geen enkel probleem. Sterker nog, ik vind ik het juist iets toevoegen omdat ik het authentiek vind klinken en mij erg bepaalt bij de kracht van de muziek. Denk bijvoorbeeld aan Albions “Wabiec Cienie” waar ik een tijd geleden een ode over schreef. Ook bijvoorbeeld de Poolse versies van Quidam prefereer ik boven de Engelstalige. Aangezien op deze cd gedichten centraal staan, die bovendien niet alleen gezongen maar ook gereciteerd worden, is het een gemis dat ik niet weet waar de teksten over gaan.

Het album begint veelbelovend met W Zimowej Nocy, mooie rustige neoprog met een vrij eenvoudige melodie. De zang van Marek Smelkowski past er goed bij en lijkt wel een beetje op Milleniums Lukasz Gall. In het tweede nummer, Dalem Ci Moc, valt vooral de mooie doorklievende gitaarsolo van Jerzy Antczak op. En dat kan de muziek goed gebruiken, want anders kabbelt het mij net wat teveel voort. Dat komt ook omdat de muziek in sommige nummers echt ondersteunend is aan de tekst. En dat snap ik wel. Zo heeft Lepiarczyk met Daremne Zale één van Asnyks bekendste gedichten op muziek gezet (nogmaals, ik ben geen kenner van de Poolse poëzie en literatuur, baseer mij op wat ik vind op internet). Het is juist dan weer de uitstekende gitaarsolo die mij bij de les houdt. Een opvallend nummer is Nie mów, dat agressiever haast blaffend wordt gezongen. Mglawice/Niesmiertelni is een fijne neoprog song met een wat jaren ’80 vibe, met alleen wel een behoorlijk stuk gesproken woord.

Ik denk dat het beeld wel duidelijk wordt: het is een aardig album, maar de Poolse taal werpt in dit geval wel een barrière op. Ik heb mij tijdens het luisteren wel afgevraagd: stel dat dit album in het Engels of desnoods Duits was gezongen, was mijn oordeel dan anders geweest? Ik denk eerlijk gezegd van wel. Dit neemt niet weg dat voor mij als neoprogliefhebber “Album Piesni” zeker wel wat te bieden heeft.