Na vijf studioalbums vindt de Noorse progmetalband Leprous het tijd voor een dvd-opname. Op 4 juni 2016 wordt daarom de show in hun woonplaats Oslo opgenomen. Alle nummers zijn afkomstig van de laatste drie albums, die ze met Inside Out maakten, waarvan het overgrote deel van het laatste album “Congregation”. Hun in eigen beheer opgenomen debuut “Aeolia” en het met Sensory opgenomen album “Tally Poppy Syndrome” worden dus niet gespeeld.
Leprous kiest ervoor om met het vierde nummer, The Flood, te openen. Klinkt vreemd, maar misschien toch niet zo’n vreemde keuze omdat dit nummer zeer ingetogen met toetsenwerk begint, waarna het langzaam verder opbouwt. Hierna volgt Foe, waarmee ze in hun vorige reeks optredens startten. Tijdens dit optreden hebben ze regelmatig ondersteuning van een tweede drummer, Tobias Ørnes Andersen, waardoor een nummer als Foe een nog strakkere beat krijgt.
Dat in de band Einar Solberg het middelpunt is van Leprous merkte ex-collega Marcel Debets al op in zijn verslag uit 2013. Dat dezelfde man een niet zo heel sterke stem heeft, hebben andere collega’s in hun recensies ook al meer dan eens opgemerkt. De kopstem van Solberg irriteert vanaf het eerste moment dat hij probeert te zingen. Het nummer Rewind waar Solberg vooral zijn gruntstem gebruikt en het ‘normale’ zingen vooral aan zijn collega’s overlaat klinkt dan ook verfrissend stevig. Muzikaal zit de band dan ook sterk in elkaar met twee gitaristen, een bassist, drummer(s) en een goede toetsenist. In het rustigere The Cloak is dat bijvoorbeeld goed te horen.
De dvd is duidelijk met een laag budget opgenomen. De maatschappij Inside Out heeft dus niet te diep in de buidel getast voor deze band. Het beeld is donker en heeft veel, snel wisselende, close-ups waardoor een warrig beeld ontstaat. Daarnaast is het beeld niet altijd scherp, wat wellicht ook moeilijk was met zo weinig licht. De show heeft, naast een aantal gastmuzikanten, ook niets speciaals. Solberg geeft zelf hierover aan dat Leprous is een live band is en “daarom wilden we een live opname maken die aantoont hoe onze live shows zijn zonder verdere poespas. Het was ook een van onze langste concerten tot nu toe en we hebben getracht de sfeer van onze live optredens te vangen”.
Bij het slotnummer wordt nog even alles uit de kast gehaald. Vriend van de band ihsahn komt hierbij de band versterken. De band heeft vaak opgetreden als zijn backing band en als wederdienst komt hij dus Contaminate Me versterken, dat hij overigens op het album ook inzong en inspeelde. Met twee drummers, drie gitaristen en een echte zanger op het podium wordt een flitsend en vooral heftig einde aan de show gemaakt. Als dan ook nog Hakon Aase met zijn viool het podium opkomt is het feest compleet. Dit nummer is heerlijk complex, bizar en asymmetrisch, dit spat heerlijk van het podium.
Het is moeilijk om aan deze band een concluderend oordeel te geven. Muzikaal is de band op z’n best en live spat het enthousiasme er gewoon vanaf, maar hun vocale presentatie is zeker niet hun sterkste kant. De band is eigenzinnig en maakt complexe composities die vooral live explosief kunnen uitpakken. Als je van deze band houdt, dan is dit live album zeker een aanrader.
Mario van Os