LeverageAlbum

Het is maar hoe je het bekijkt -of beluistert- in dit geval. Als deze promo in de stereo van één van mijn collega’s terecht was gekomen, zou het zo maar kunnen dat deze recensie er heel anders uitzag.  Aangezien deze promo een recensent treft die wel wat van orkestrale bombast houdt, komen de heren van Leverage er begenadigd vanaf.

Leverage is een formatie afkomstig uit Finland, het land waar metalmuziek met enige regelmaat hoog in de hitlijsten terechtkomt. Wat moet het muzikale leven daar heerlijk zijn. Waar hier de hitlijsten gedomineerd worden door R&B, Soul en nog erger, Nederlandse dijenkletsers, krijgen stevige rock- en metalbands in Finland voldoende airplay op de landelijke radiozenders. En daarmee dus ook een eerlijke kans om te concurreren met de huidige commerciële muziekindustrie.

Maar goed; niet afdwalen. “Circus Colossus” is het derde album van Leverage, dat is opgericht in 2005 door gitarist Tuomas Heikkinen. Vooral het tweede album, “Blind Fire”, kan beschikken over een overvloed aan positieve recensies in de muziekpers. Met de release van “Blind Fire” is ook het debuutalbum “Tides” opnieuw uitgebracht in Europa en de Verenigde Staten, aangezien dat debuut in 2006 alleen in Finland en Japan is uitgebracht.

De muziek is redelijk eenvoudig te omschrijven. Dit is melodieuze en bombastische powermetal met af en toe orkestrale begeleiding a la Nightwish. Verder kan ik ook sporen van Seventh Wonder en Sonata Arctica in de muziek ontdekken. Merendeel van de songs hebben een up-tempo karkater en klinken prettig in het oor, maar daarbij kan ik mij niet aan de indruk ontrekken dat het allemaal wat achterhaald en voorspelbaar overkomt. De riffs zijn niet wereldschokkend, evenals de solo’s en de toetsen. Hoewel de teksten in de meeste gevallen haast te flauw voor woorden en soms zelfs een beetje cheesy zijn, brengt zanger Pekka Heino deze prima ten gehore. Jemig, wat kan die man zingen! Zijn stem heeft raakvlakken met Jorn Lande, een ander icoon in het genre.

Deze regels teruglezend klinkt het merendeel van de conclusie niet echt positief, maar maakt u zich geen zorgen; ondanks deze genoemde bezwaren is het gebodene van prima kwaliteit en is het wel degelijk een album waar je van kan gaan genieten. Geen reden om te negeren dus!

Ruard Veltmaat