Life In DigitalAlbum

Begin 2016 ziet Life In Digital het levenslicht in de reële wereld. Verantwoordelijk hiervoor zijn de  ervaren muzikanten John Beagley en Robin Schell. Laatstgenoemde is onder andere te horen op het Yes tribute-album ‘Yesterday & Today’ in het nummer I’m Running. Van al zijn samenwerkingsverbanden is de naam Dave Kerzner wel het bekendste in onze progwereld. Het cv van John Beagley is meer prog-georienteerd doordat hij werkte met leden van King Crimson, Sound Of Contact, VDGG, GTR, Mike Oldfield en Glass Hammer.

Het debuutalbum uit 2017, getiteld “2951 Seconds Of Sound”, is de deuren van progwereld logischerwijs gepasseerd. Dit zijn korte luisterliedjes met een hoog poprock gehalte die in de 20^e eeuw zijn blijven hangen. Met de productie van een meer melodieus progressief rockgeluid leggen ze de lat op hun tweede album beduidend hoger. De vraag is of ze geslaagd zijn om de poorten van de progwereld te mogen passeren.

Starten met een epic is gewaagd en dit stuk getiteld Karma vliegt vervaarlijk zonder herkenbare kop en stuurloze staart geruisloos in een kleine 23 minuten alle kanten op. De rode draad ontwar ik ook al niet 1-2-3 en toch klinkt het geheel lekker sympathiek en vooral herkenbaar. Grote delen klinken als Yes ten tijde van hun gedrocht “Big Generator” uit de jaren ‘80 en wordt hier en daar gedrapeerd met een Vangelis synthpop sausje uit zijn “Antartica” era. Fans van Mystery en Anderson, Bruford, Wakeman & Howe kunnen dit nummer zeker wel waarderen. Dat ligt natuurlijk vooral aan de zangstem van Robin Schell. Deze verkeert in dezelfde ijle sferen als die van Jon Anderson en zijn alter ego Benoit David. Wat alleen jammerlijk ontbreekt zijn pakkende gitaarsolo’s die dit nummer naar een hoger niveau hadden getild.

Wat hierna volgt zijn nog vijf nummers die elk ruim de zes minuten halen. Zet ondanks de tijdsduur vanaf hier het woord prog maar uit je hoofd, want Suspended Animation is ongegeneerde synthpop waar IQ ten tijde van “Nomzamo” ook commercieel voor viel of moest vallen in verband met contractuele verplichtingen. Wie het weet mag het zeggen. De positieve noot in dit nummer is het digitale gebruik van de baspedalen sound. Eindelijk is er weer eens een vette bas prominent in de mix naar voren gehaald. Hierna gaat het nog verder de poppy kant op met het Buggles-achtige A Dimensional Ecotone en The Traveler terwijl Flight-5 duidelijk beïnvloed is door de synthesizers sound van Gary Numan. Het zijn hier de interessante breaks waar de term prog nog een beetje aan meegegeven kan worden. Qua songtitel en uitvoering sluit het kortste nummer, Karma Reprise, dan als outro in drie minuten wel weer keurig in prog stijl af. Onnodig te zeggen dat dit een bewerking is vanuit het epic nummer. Dit zijn dan ook meteen de enige twee nummers die interessant genoeg zijn voor de prog liefhebber om een keer naar dit album te luisteren.

Ik blijf me verbazen dat musici hun inspiratie halen uit een 35 oude muziekstijl en sound en deze ook durven uit te brengen. De periode van de jaren ‘80 staat namelijk bekend als het minst boeiende tijdperk in de lange prog geschiedenis al moeten we die paar zeldzame pareltjes die er waren blijven koesteren. Voor Life In Digital geldt dat ik graag hun eigen sound en stijl eens wil horen. De capaciteiten en componeertalenten zijn er, nu nog een keer out of the box denken en handelen. Wellicht durven ze dit aan op hun derde worp. De tijd zal het ons leren.