Life

Life

Info
Uitgekomen in: 1997
Land van herkomst: Zweden
Label: Mellotronen
Website: -
MySpace: -
Tracklist
Quo Vadis (I) (1:01)
Nobody Was There To Love Me (3:59)
Many Years Ago (6:13)
Experience Of Love (00:58)
She Walks Across The Room (4:01)
Sailing In The Sunshine (5:17)
Quo Vadis (II) (1:32)
Living Is Loving (4:45)
Every Man (1:52)
Experience Of Life (00:22)
One Of Us (5:16)
Yes, I Am (3:27)
Once Upon A Time (4:55)
Quo Vadis (III) (3:16)
Bonustracks:
Jag Färdas (3:07)
To The Country (3:48)
Tro På Vår Värld (3:24)
Anders Nordh: gitaar, piano, orgel, basgitaar, zang, synthesizers
Thomas Rydberg: drums, percussie
Paul Sundlin: basgitaar, akoestische gitaar, piano, zang

Met medewerking van:
Björn J:son Lindh: snaren
Het Zweedse Radio-orkest
Life – Life (1997)
Life – Life (Engelse versie) (1971)
Life – Life (Zweedse versie) (1970)

Hoewel ik met mijn creditcard en trekkergrage muisvinger de voornaamste reden ben waarom de postbodes in het zuidoosten van Nederland überhaupt nog de moeite nemen om naar buiten te gaan in dit tijdperk van de telecommunicatie, ga ik me niet alleen op internet te buiten aan cd’s. Ik houd er namelijk ook van om uitgebreid rond te snuffelen in de donkerste hoekjes van kleine platenzaakjes, om dan met goed gemoed en kermende portemonnee de winkel te verlaten met een discrete bruine papieren zak met daarin weggestoken een grijzende winkeldochter waarvan verwacht werd dat zij wel nooit meer het nest zou verlaten. Wanneer ik aldus weer eens een onverkoopbaar oud progalbum heb gered voel ik me bijna net zo edelmoedig als het soort persoon dat gebochelde, eenogige, driepotige konijnen uit de etalages van dierenwinkels koopt om die arme beestjes toch een heerlijke oude dag te geven.

Zo vond ik laatst in een platenwinkeltje in het noorden van Finland (waar ze, want Finland is een beschaafd land, een aparte sectie “Proge” hadden) een titelloos cd’tje van de mij onbekende – en met zo’n naam behoorlijk ongooglebare – band Life. Omdat ik zag dat het een release was van het Zweedse Mellotronen, het onvolprezen label van Stefan Dimle (ex-Landberk, ex-Paatos, Morte Macabre) waar onder meer Trettioåriga Kriget is ondergebracht, besloot ik het even te beluisteren. De eerste paar minuten klonken best aardig, en omdat ik weinig tijd had besloot ik het op goed geluk maar gewoon te kopen. Een uitstekend besluit, want sindsdien heb ik aan het album nog meer plezier beleefd dan aan mijn geliefde “salmiakki”, de dropjes die ik ook had meegenomen uit Finland.

Het trio Life bestond van 1970 tot en met 1972 en heeft in die tijd één album uitgebracht, maar wel in twee versies: “Life” werd in 1970 in het Zweeds uitgebracht en in 1971 in het Engels. Daarnaast bracht de band nog twee singles uit, die beide ook op de in 1997 uitgebrachte cd-versie van het album staan. In 1970 heeft de band, bestaande uit Anders Nordh, Thomas Rydberg en Paul Sundlin, ook nog getourd met Procol Harum en Deep Purple, maar ondanks dit voorspoedige begin hield de band het helaas niet lang uit. In 2007 hebben Nordh en Sundlin – Rydberg is in 1988 overleden – nog als Life opgetreden op het twintigjarige jubileum van Mellotronen, maar daarna is het weer stil geworden rondom de band.

Nu, de muziek. Op “Life” staat een spannende mix van heavy prog, psychedelica, jazz, (modernistische) klassieke muziek (zoals in Quo Vadis (III) ), en een zweem Zweedse folk. Ook kan enige invloed van Deep Purple en Procol Harum (met name Once Upon A Time) niet ontkend worden, en lijkt het erop dat de heren de spannende nieuwe prog uit Engeland, met name King Crimson, al gehoord hadden, zoals blijkt uit het felle One Of Us. Met deze inspiratiebronnen heeft de band een spannende eigen stijl geschapen, die verrassend volwassen is voor een debuut. Centraal hierbij is de afwisseling tussen fraaie pianostukken en ballad-achtige zang enerzijds, zoals op Quo Vadis (I) en het daarop aansluitende Nobody Was There To Love Me, waarbij ahh-aaahh-achtergrondkoortjes niet geschuwd worden, en felle heavy prog met flitsend gitaarwerk van Nordh anderzijds, zoals in Many Years Ago.

Hoewel een dergelijke variatie zou kunnen resulteren in een onevenwichtig album, is een van de sterkste punten van “Life” nog wel dat het album zo goed is opgezet en de composities onderling zo goed op elkaar zijn afgestemd dat het album een organisch verloop heeft. Het is geen verzameling nummers, maar komt eerder over als een suite die verschillende kanten van een breed muzikaal spectrum verkent. De combinatie van experimentele stukken met pakkende melodieën zorgt er bovendien voor dat er in de muziek een interessante spanning ontstaat. Dit weerklinkt tevens in de uitstekende zang, die soms, als de muziek een beetje gezapig dreigt te worden, net even een tikje dissonant wordt en zo het verwachtingspatroon doorbreekt. Deze fascinatie met een bepaalde dynamiek – van ingetogen naar wild en terug, maar nooit ongecontroleerd – heeft de band gemeen met andere Zweedse progbands uit de jaren zeventig, zoals Trettioåriga Kriget, Musikgruppen Radiomöbel of Mr. Brown.

Het is jammer dat Life maar zo’n kort leven beschoren was, want puur al op basis van dit ene album kan de band gerekend worden tot de beste Zweedse proggroepen van de jaren zeventig. Met hun aanstekelijke mix van verschillende genres in een energieke heavy-proguitvoering zouden Anders Nordh, Thomas Rydberg, en Paul Sundlin mijns inziens behoorlijk wat succes hebben kunnen oogsten in de jaren zeventig, temeer daar de band in het Engels volledig overtuigend klinkt en dus een markt had kunnen aanspreken die voor hun briljante landgenoten Trettioåriga Kriget, die vrijwel uitsluitend Zweedse teksten hadden, grotendeels gesloten bleef. Maar helaas, wat had kunnen zijn is niets geworden. Fanaten van Zweedse seventiesprog zullen het dan ook moeten doen met deze ene cd. Mijn advies is daarom dat u, beste lezer, nog maar eens goed moet kijken tussen alle winkeldochters in het verdomhoekje van uw favoriete platenzaak, want misschien treft u daar ook wel deze schoonheid aan.

Christopher Cusack

Send this to a friend