‘Fairtrade’, eerlijke producten van eigen bodem met een maximale opbrengst voor de producent. Fairtrade, wie kent deze producten niet, je treft ze in toenemende mate in de schappen aan. En dat is meer dan terecht. Ik schaf ze vaak aan. Fairtrade zou geen slechte naam geweest zijn voor wat nu Life Line Project wordt genoemd, het muzikale project van Erik de Beer uit het Zuid-Hollandse Rozenburg.
In tegenstelling tot wat doet vermoeden is Erik de Beer geen nieuwkomer in muziekland. Sterker nog, zijn leven bestaat uit muziek. Beroepsmatig verdient hij zijn brood als docent op toetsen en gitaar. In het verleden schreef deze liefhebber van progressieve rockmuziek zelfs voor Background Magazine. Dat we niet met een amateur van doen hebben bewijst zijn afgeronde conservatorium opleiding. Wanneer muziek je lust en een groot deel van je leven is behoort pionieren met allerlei muzikale projecten daar ook toe. Vanaf 1979 is de Beer met uiteenlopende projecten bezig. Ik noem Brancard, Zoundworks en nu zijn Life Line Project. Het zijn allemaal geen hemelbestormende en nieuwsbrekende projecten maar wel projecten waar ziel en zaligheid in gelegd is en wordt.
“Modinha” is al weer het zesde volledig door hem zelf gecomponeerde en geproduceerde album (inderdaad, de vijf vorige hebben wij allemaal gemist). In veel doet de Beer mij denken aan Jack Langevelt van het Rotterdamse Survival. Net als Langevelt speelt de Beer voornamelijk toetsen en is hij mede beïnvloed door Nederlands grootste toetsenist Rick van der Linden.
Het titelnummer Modinha is een door de Beer zelf gecomponeerd thema als tegenhanger voor de Samba. ‘Modinha’ is Portugees en staat voor een sentimenteel liefdeslied. Het thema komt op dit album vaker terug in diverse varianten en stijlen. De Modinha dateert al uit de 18e eeuw en kan qua stemming worden vergeleken met de Bolero.
Een eerbetoon aan Rick van der Linden is Joy. Naast vette Hammond en spetterende Moog horen we ook een fantastische en metal-achtige gitaarsolo van Jason Eekhout. Diegenen die dan ook denken met een toetsenalbum te maken te hebben komen bedrogen uit.
Het zeven minuten durende Dark Procession slingert je heen en weer tussen gedragen thema’s, zware toetsenbombast, elektrisch en akoestisch gitaarspel van Eekhout. Ook drummer Ludo de Murlanos laat zich niet onbetuigd en voert je mee langs verschillende ritmes.
Stampede is een herbewerking van een ouder nummer dat de Beer schreef in zijn Zoundworks-periode begin tachtiger jaren. Het nummer is één lang duel tussen toetsen en soms vervormd gitaarspel.
Het zijn niet alleen toetsenbombast en gitaarspel die de boventoon voeren. Folkrock elementen hoor je in het korte en Mostly Autumn– versus Quidam-achtige The Chase. Zeer fraai is het klassiek aandoende Sonho met mooi spel op hobo.
Centraal op “Modinha” staat de ode aan Bob Moog, Keeper Of The Keys. Helaas heeft de meester zélf dit nummer niet meer kunnen horen. Hij had er zeker van genoten. De Beer geeft hier blijk van zijn mannetje met gemak te kunnen staan.
Liefhebbers van het Hammond orgel en Moog (zoals ik) adviseer ik op Another Dayride er eens goed voor te gaan zitten en daaraan voorafgaand de volumeknop lekker hoog te draaien. Je zult er geen spijt van krijgen en je buren evenmin…
Op Night On The Freeway is het de Beer’s vrouw Elsa die dit nummer van mooi fluitspel voorziet. Ook Iris Sagan staat haar ‘mannetje’ met pompend basspel.
“Modinha” staat bol van aanstekelijke ritmes, mooie melodieën en goed gevonden en originele thema’s. De muziek kent ook veel klassieke invloeden. Ik maak een diepe buiging voor dit eerlijke product van eigen bodem. Het wordt nu tijd om de backcatalogus van Erik de Beer te gaan verkennen. Wil je meer weten over Life Line Project lees dan het interview met Erik de Beer.
Hans Ravensbergen