Life Line ProjectAlbum

Al vrij snel na “Modinha” ligt daar weer een album van de Rozenburgse muzikant Erik de Beer en zijn groep Life Line Project. Het gaat hier om de heruitgave van “The Finnishing Touch”, een album dat in 2007 voor de eerste keer werd uitgebracht. Eigenlijk lagen de ideeën en plannen voor deze (her)uitgave er al gedurende de opnames van “Modinha”. En wanneer ik mij niet vergis (en dat gebeurt me niet vaak) staat ons nog meer muziek van dit muzikale project te wachten. Laat maar komen denk ik dan.

De aanpak van dit thematische album ligt volledig in de lijn van “Modinha”. Deze keer heeft de Beer een oud Fins volkslied bij de kop gepakt en uitgediept. Het thema van dit melancholische volksdeuntje komt in diverse door hem zelf gecomponeerde stijlen en variaties voorbij.

Muzikaal is er op dit album ten opzichte van zijn voorganger niet veel nieuws onder de zon en spelen toetsen (vooral orgel) en zowel akoestische als elektrische gitaar een voorname rol. Verder wordt gebruik gemaakt van binnen de (progressieve) rockmuziek niet zo gangbare instrumenten als luit, klavecimbel en renaissance drum waardoor veel nummers een middeleeuws tintje krijgen.

Op dit album is wederom een opvallende rol weggelegd voor de jonge gitarist Jason Eekhout. Dat hij zijn instrument uitstekend beheerst laat hij horen op Tricky Dicky Finds The Rainbow’s End, waar hij een vingervlugheid gelijk een Joe Satriani ten toon spreidt. Op Attical Problems worden zijn flitsende en rauwe solo’s afgewisseld met vette orgelklanken van de Beer. De afwisseling van akoestische en elektrische gitaar binnen dit nummer zorgt voor een groot sfeercontrast. Het enige nummer van de schrijvershand van Eekhout is Theme Of James De Rover. Ook hier worden vlotte gitaarsolo’s afgewisseld met snel en vet orgelspel.

De Beer heeft verder de kans gegrepen om enkele oude nummers (opnieuw) op te nemen. Zo zijn Little Alice en I Miss You More afkomstig uit zijn Brancard periode 1979 – 1980. Van deze nummers bestonden alleen nog diverse live uitvoeringen, omdat de Beer Brancard verliet toen de groep de studio in ging. Beiden hebben vanwege het akoestische gitaarspel een middeleeuwse sfeer en passen uitstekend tussen het andere materiaal op deze cd.

Without Tears (hoofdzakelijk toetsen en fluit), The Missing Drink (met een heerlijk duel tussen elektrische gitaar en Moog) en het bonusnummer Desire (geschreven door Erik’s vrouw Elsa de Beer) dateren uit 1984 uit de tijd van zijn project Zoundworks.

Achter het jazzy en volledig akoestische Saudades De Sor gaat een bijzonder verhaal schuil. Sor was een in 1778 geboren Spaans componist, gitarist en muziekleraar. Hij wordt algemeen beschouwd als een van de belangrijkste componisten van gitaarmuziek. Dit nummer wordt gespeeld op een kopie van Sor’s gitaar uit 1828. Het geeft aan dat de Beer grote interesse heeft in (muzikale) geschiedenis en die zin ook zijn klassiekers kent. Met deze achtergronden in gedachte geeft dit een extra dimensie aan dit nummer.

Een vrij groot contrast met het overwegend authentieke (in de volksmond ook wel ‘retro’ genoemd) materiaal is Pulsar, wat door het vlotte en vrolijke Moog-spel een moderne uitstraling heeft.

Een klein puntje van kritiek is dat het album door de vele korte en losse nummers en wisselende stijlen wat fragmentarisch klinkt. Aan de andere kant krijgt het album daardoor geen kans om in te zakken, iets waar volledig instrumentale albums nog wel eens aan lijden.

Zelfs wanneer je geen genoeg kunt krijgen van “Modinha” adviseer ik je vanaf nu over te stappen op “The Finnishing Touch”. Een album wat zeker geen einde van Life Line Project en de Beer’s muzikale carrière betekent. Integendeel, Life Line Project is nog maar net begonnen en springlevend. Het zou dus zomaar kunnen zijn dat het uit 2006 daterende conceptalbum “The King” ook opnieuw wordt uitgebracht.

Hans Ravensbergen