‘Kleine landen bestaan niet meer’ luidt een hedendaagse voetbalwijsheid. Luxemburg is dus geen klein land, dat dit even duidelijk is. Wel bracht Luxemburg tot op heden slechts één progband van enige naam voort, No Name. Of Light Damage het in zich heeft om op termijn de vaandeldrager van de Luxemburgse prog te worden, valt slechts af te wachten. Dat de band pas negen jaar na de oprichting met een volwaardig album debuteert, is hopelijk geen slecht voorteken, want dit titelloze album is zeker de moeite waard.
“Light Damage” bestaat uit een zestal nummers en vertelt volgens het bijgeleverde promosheet over een verloren liefde. Echt stuk van de teksten ben ik niet. Zeker de drie teksten waarvoor Nicholas-John als enige credits krijgt, zijn geschreven in een weinig vloeiende stijl en een blik in het tekstboekje bij The Supper Of Cyprianus doet vermoeden dat het Engels van de heren niet perfect is.
Ook de zang lijdt onder dit euvel. Nicholas-John zingt niet alleen Engels met een behoorlijk Frans accent, maar legt bovendien geregeld de klemtonen verkeerd en gebruikt een voor het Engels erg onnatuurlijke cadans. Het roept de vraag op waarom de band niet ‘gewoon’ heeft gekozen voor het Frans, dat had waarschijnlijk een mooier resultaat opgeleverd.
Het is vooral jammer omdat Light Damage verder een prima debuut heeft weten af te leveren. Opener Eden is al direct een van de hoogtepunten met zijn nogal Pink Floyd aandoende opening met tubular bells, dat via een stukje heavy prog overgaat in de eerste vocalen. De nogal theatrale zang van Nicholas-John zal waarschijnlijk niet iedereen aanspreken, maar voor liefhebbers van bijvoorbeeld Clepsydra zal het zeker geen probleem vormen. Ik ben er in elk geval erg van gecharmeerd.
Via Empty belanden we bij het hoogtepunt van het album, The Supper Of Cyprianus, waarvan met name de laatste twee minuten puur luistergenot zijn. Stéphane Lecocq heeft een gitaargeluid dat veel weg heeft van dat van Steve Rothery en zijn spel, al dan niet vervlochten met de toetsen van Sébastien Pérignon, domineert grote delen van het album. Het rustige F.H.B. vormt een kort intermezzo tussen de twee hardere nummers Heaven en Touched, die beide de nodige metaltrekken hebben. Bij dit laatste nummer valt bovendien de prettige samenzang tussen Frédérik Hardy en Nicholas-John op.
Light Damage heeft een debuut afgeleverd dat zeker smaakt naar meer. Als de band de problemen met het Engels verbetert (of omzeilt) en bovendien de productiviteit wat opschroeft dan moet het Luxemburgse vaandeldragerschap er toch wel inzitten, evenals een plek in de Europese subtop.
Wouter Brunner