Like WendyAlbum

Onder de naam Like Wendy maakte Bert Heinen eind jaren 90 en in de beginjaren van deze eeuw prima neo-progplaten. Na vijftien jaar van relatieve stilte bracht Like Wendy in 2020 het album “The Fisher” uit. Ik was daar, als neo-prog liefhebber, zeer over te spreken. Nu brengt Heinen het album “The Beautiful Lie” uit. Alvast één opmerking vooraf: verwacht niet de typische neo-prog die deze band zo kenmerkt.

“The Beautiful Lie” bestaat onder andere uit songs die Heinen begon te schrijven in 2014. Hij was gevraagd om de band Gravel te versterken. Na twee jaar had deze band genoeg materiaal voor een album, maar de leadgitarist vertrok en de helft van de band gaf er de voorkeur aan om weer covers te gaan spelen. Een aantal van de nummers nam Heinen vervolgens op voor zijn soloalbum “Panic Room”, dat in 2018 als download verscheen. De liedjes van “Panic Room” zijn nu onder de naam Like Wendy uitgebracht, aangevuld met het nieuwe liedje The Slide en het indrukwekkende Shattered Earth.

De nummers op “The Beautiful Lie” zijn veel meer rechttoe rechtaan rock en een stuk minder symfonisch dan bijvoorbeeld op “The Fisher”. Sterker nog, ik hoor met name invloeden van jaren 90 alternatieve rock en de latere U2. De nummers hebben een duidelijke rockstructuur, kop en staart en een (vaak) herkenbaar refrein. Een goed voorbeeld is Deliver Me, waarmee dit album begint. Het tweede nummer Panic Rooms is van hetzelfde laken een pak, met als toevoeging nog wat lichte invloeden van grunge en elektronica. Bij Anthem for a Lost Love en Blinded komen de latere U2 en Coldplay bovendrijven. Dit zijn aanstekelijke en opbeurende nummers.

De liedjes zijn op zich prima, maar niet heel opzienbarend. Eerlijk gezegd is het pas bij The Best for Us, dat ik echt geraakt wordt. Heinen zingt hier over zijn scheiding en je voelt dat hij het meent. De mooie symfopop spreekt mij bovendien gewoon meer aan. Het nieuwe nummer The Slide is meer toetsengeoriënteerd en vind ik interessant. Deze song gaat over de opkomst van social media en heeft een mooi sfeervol eindstuk. Na het vrolijke Colliding komt Heinen met het pronkstuk van “The Beautiful Lie”. Met het indrukwekkende Shattered Earth brengt hij een ode aan Mark Hollis. De muziek ligt in het verlengde van de Talk Talk-albums “Spirit of Eden” en “Laughing Stock”. Op zijn soloalbum ging Hollis nog een stap verder en minimaliseerde hij de muziek nog meer. Ik vind het gedurfd om een avantgardistisch popprognummer van veertien minuten te maken. De muziek ademt ruimte en melancholie. Heel mooi gedaan!

Kortom, mijn oordeel is dat “The Beautiful Lie” leuke en een aantal mooie liedjes bevat met als hoogtepunt Heinens ode aan Mark Hollis. Wat ik over de hele linie wel mis is het symfogehalte. Geef mij dus maar de neo-prog versie van Like Wendy.