Waarom? Dat was mijn allereerste gedachte toen ik deze ep in mijn handen kreeg. Waarom brengt Liquid Scarlet tegelijkertijd met zijn tweede album ook nog eens deze ep, getiteld “Killer Couple Strikes Again”, op de markt? Omdat ik eigenlijk niet het vermoeden heb dat de band via deze weg stilletjes een poging onderneemt om bij een veel breder publiek bekend te worden, veronderstel ik dat Liquid Scarlet een meer voor de hand liggende verklaring heeft. Ik denk namelijk dat de groep tot dit besluit is gekomen, omdat de vijf van mening zijn dat de muziekstukken op deze ‘extended play’-schijf ietwat te weinig overeenkomsten hebben met het materiaal dat op het tweede album terecht is gekomen.
Welnu, als dat daadwerkelijk de achterliggende gedachte is, kan ik weinig anders dan concluderen dat het vijftal een juiste beslissing heeft gemaakt. Ondanks dat de composities duidelijk de stempel van Liquid Scarlet dragen, klinkt het merendeel van de nummers op deze miniplaat immers nog een tikje commerciëler dan het materiaal op “II“. Nu is daar op zich vanzelfsprekend niet veel mis mee, maar ik verwacht dat het gros van de lezers van dit cybermagazine daar wellicht ietwat anders over denkt. Per slot van rekening heet deze site niet Popwereld…
Naast het ‘hitgevoelige’ titelnummer, dat bovendien ook op “II” staat, bevat “Killer Couple Strikes Again” nog eens vier nieuwe nummers, zodat de totale speelduur zo goed als vijfentwintig minuten bedraagt. Van dit viertal zou enkel de aangename mengeling van klassieke en moderne progressieve rock van het slotstuk All That Is Grey niet hebben misstaan op het titelloze debuut. De overige drie composities lopen uiteen van melancholische artrock (This Might Be The Last Time), funky jazzrock (Staden Rämnar Vid Fågelns Skri) tot hippe jaren zestig pop (Heading For Golgata).
Zoals gezegd onderschrijf ik Liquid Scarlet’s beslissing om de vier nummers niet tussen het overige materiaal op “II” te plaatsen. Ik moet overigens helaas toegeven dat ik sinds het inleveren van mijn recensie het nieuwe album niet meer onder de laser heb gehad en ik heb een vermoeden dat dit ook het geval zal zijn voor deze ep. Het merendeel van de composities op “Killer Couple Strikes Again” spreekt mij gewoon te weinig aan om überhaupt aanspraak te kunnen maken op meer draaibeurten. Het zou mij dan ook niet in het minst verbazen dat deze ep louter en alleen door loyale liefhebbers of verwoede verzamelaars gekocht zal worden.
Frans Schmidt