Lisa LaRue 2KXAlbum

Ik had het nog zo gehoopt en jawel, “Fast And Blue”, de opvolger van het in 2010 verschenen “Worldclass”, is van absolute wereldklasse. Dat heeft Lisa LaRue toch maar mooi voor elkaar. Het inmiddels zevende album van de Amerikaanse  toetseniste/componiste is van dien aard dat menig liefhebber van symfonische jaren zeventig prog er het hart aan kan ophalen. Was er op “Worldclass” nog sprake van een project, op “Fast And Blue” heeft LaRue een heuse band om haar heen. 2KX heet het gezelschap en de bezetting bestaat naast LaRue uit Steve Adams (gitaar en basgitaar) en Merril Hale (drums), aangevuld met John Payne, de ex-Asia frontman (zang en basgitaar). De vier spelen erg goed samen. Het feit dat Adams en Hale al jaren met elkaar in de band ARZ zitten komt de hechtheid van 2KX uiteraard flink ten goede.

Als kers op de taart is er een heel leger gastmuzikanten aanwezig en niet zomaar voor een solootje; zij hebben een meer dan constructieve bijdrage aan het geheel geleverd. Zo is Mike Alvarez met zijn cello zeer vaak van de partij en dat heeft de symfonische sfeer van de nummers alleen maar verhoogd. Neem Don Schiff (Rocket Scientists). Hij laat gedurende de eerste twee nummers zijn NS- stick klinken dat het een lieve lust is. We zijn dan al wel twintig minuten op pad. Ondertussen  heeft Ryo Okumoto (Spock’s Beard) zich niet onbetuigd gelaten door Prometheus minuten lang te voorzien van furieuze toetsenfratsen. Tevens bevat Jam Jehan Nima een imponerende gitaarsolo in progmetalstijl van Mitch Perry (MSG). Het album eindigt met twee gezongen nummers en dat is vaak een ideaal platform voor gastrollen. Het titelnummer Fast And Blue kent naast de leadzang van John Payne dampende achtergrondzang van Maxi Nil en in het afsluitende Recurring Dream horen we de vocalen van Michael Sadler (Saga) en wederom Payne. Het stempel dat al deze gastmuzikanten op dit album drukken mag dan groot zijn, laten we vooral niet voorbij gaan aan de kunsten van de feitelijke band en aan het compositorische talent van mevrouw LaRue.

De albumtitel slaat op de veranderlijkheid van het leven. Deze komt tot uitdrukking in de grote variatie die dit grotendeels instrumentale album te bieden heeft. Er gebeuren mooie dingen en alles valt op zijn plaats.

De cd gaat van start met het wonderschone Mystery Of The Rose, een kort new age-achtig nummer met sfeervolle toetsenklanken, akoestisch  gitaarspel en etnische zanggeluiden. LaRue, die van origine Cherokese is, heeft voor een subtiele aanpak gekozen. Je weet meteen al dat je naar iets bijzonders zit te luisteren. De lijn wordt voortgezet met het 18 minuten durende Prometheus dat in het eerste gedeelte indrukwekkende gitaar laat horen en in de tweede helft eerder genoemde toetsencapriolen van Okumoto. Na deze hectiek is het tijd om tot bedaren te komen. Hoe welkom zijn dan de akoestische gitaartokkels en de gonzende cello in een nummer als Tryptych. Dit is een warm bad vol Steve Hackett-getint water. In Jam Jehan Nima worden net zo makkelijk zaken als neo-prog, wereldmuziek en metal gecombineerd en aan elkaar gesmeed. Tevens is er in dit nummer ruimte voor Gregoriaanse koorklanken en dat is (hoe clichématig dan ook) intrigerend. Lament Of The Cherokee is wederom een prachtig staaltje progressieve wereldmuziek, zoals je dat alleen maar kan verwachten bij Lisa LaRue. Indrukwekkend is er de voordracht van een gedicht door John Payne. En dan de gezongen nummers… Het titelnummer heeft een Asia-signatuur. Pardon! Dat mocht Asia willen. Fast And Blue heeft een ijzersterke compositie en dat geldt ook voor Recurring Dream. Beide zijn zoveel beter dan de vocale nummers op de voorganger. In eerste instantie zou je denken: waarom staan deze nummers niet tussen de instrumentale, maar daar zouden ze alleen maar gestoord hebben. Nee, het album is in al z’n hoedanigheid perfect doordacht.

Dat ”Fast And Blue” een bijzonder album is moge duidelijk zijn. Deze schijf bevat een uniek samengaan van toegankelijkheid en avontuur. Zelden heb ik beide kaders zo mooi hand in hand horen gaan als hier.

Dick van der Heijde