Lisa LaRue's Project 2K9Album

De in Oklahoma woonachtige toetseniste/componiste Lisa LaRue is geboren en getogen in Topeka, het Amerikaanse stadje waar ook de band Kansas vandaan komt. LaRue is uiteraard duizend maal minder bekend dan haar vroegere stadsgenoten; toch heeft de van origine Cherokese al enkele  albums op haar naam staan. World Class is de zesde en voor het eerst presenteert ze haar muziek als zijnde een project met een band. 2K9 is de naam van het gezelschap dat bestaat uit een bonte mengeling muzikanten, van zanger/bassist John Payne tot drummer Svetlan Raket en van  gitarist Steve Adams tot bassist Chris Brown. Ook zijn er drie leden van het Belgische Beyond The Labyrinth aanwezig plus nog een aantal andere gastmuzikanten waaronder David Mark Pearce die we kennen als gitarist bij Oliver Wakeman. Muzikaal is het dan ook allemaal prima in orde op dit album en daarom is het jammer dat stijlsgewijs de plaat het nogal laat afweten.

Zeker de helft van de schijf is gevuld met weinig verheffende AOR. Er zijn dan ook enkele harde noten te kraken op “World Class”. Je hoort een ieder desalniettemin uitstekend spelen – zowel in de vier instrumentale nummers welke allemaal op de eerste helft van de cd staan – als in alle overige tracks. Vooral LaRue zelf is zeer bekwaam op haar klavieren en ook de gitaristen zijn uitstekend bezig. Toch zijn het gemengde gevoelens die constant overheersen.

Het album begint lekker melodieus met de Gandalf-achtige schoonheid van In Camera. Vervolgens stapelen de verwachtingen zich torenhoog op met het dynamische Copper Edge waar het toetsenspel richting Don Airey gaat. Een fijne cd lijkt in de maak maar dan dient Tell Me Why zich aan, een uitermate stereotype AOR-song met een zucht aan herhalingen. Was dit matige nummer maar net zo fraai als zijn tussenstuk. Dit door Pearce geschreven nummer lijkt een eenmaligheid, want met het wederom instrumentale Kituwa kunnen de duimen weer omhoog. Net als in Copper Edge weet de band er te excelleren met een bombastisch geluid. Met Deluge brengt men een mooie ballade die echter wat last heeft van de AOR- bedoelingen. John Payne zingt het weliswaar zeer goed, maar hij is er de spreekwoordelijke olifant in de porseleinkast. Een lieve vrouwenstem die het liedje klein gehouden zou hebben was het nummer ten goede gekomen. Met de prachtige klassieke gitaartokkels van het sfeervolle There Are No Words komt de bodem van de voorraadpot enerverende nummers helaas al in zicht.

Hierna komen LaRue en consorten definitief in een songmatige modus waarmee de band zich enorm tekort doet. Het materiaal schommelt er van matig tot zeer matig en het wordt nooit meer goed. Het als duet gebrachte For Our Love is gewoonweg slap en de afsluitende bonustrack Save Me heeft een ronduit zwakke melodielijn.

Toch heeft 2K9 het wel in zich, dat laat de eerste helft van deze slechts 47 minuten durende plaat wel horen. In de toekomst zal de band 2KX gaan heten en we mogen hopen dat ze dan een album maken dat echt van wereldklasse is.

Dick van der Heijde