Little Tragedies

New Faust

Info
Uitgekomen in: 2006
Land van herkomst: Rusland
Label: Mals
Website: http://www.littletragedies.com
MySpace: -
Tracklist
Cd 1:
Epigraph (4:06)
Prologue (2:42)
The Prophets (12:20)
I Am Tired To Be Around People (5:40)
Two Demons (28:02)
Cd 2:
Sabbath (3:49)
Margarita (2:42)
Confutatis (3:31)
The Passing (13:11)
Cup Of Life (6:42)
Anticipating Christmas (4:50)
Arabesque (1:56)
Eternal (15:31)
Some Day You Will Remember Me... (6:04)
Oleg Babynin: zang, basgitaar
Aleksey Bildin: saxofoon
Gennadi Ilyin: zang, toetsen
Alexander Malakhovsky: gitaar
Yuri Skripkin: drums
Chinese Songs Part One (2007)
The Sixth Sense (2006)
New Faust (2006)
Return (2005)
Sun Of The Spirits (2000)
Porcelain Pavilion (1999)

Little Tragedies is een Russisch symfonisch rockgezelschap dat uiterst bombastische muziek maakt, waarbij meer dan eens rechtstreeks iets uit de klassieke muziek ‘geleend’ wordt. Evenals Emerson, Lake & Palmer (ELP) dus. Maar goed, die vergelijking stond ook al in het cd-boekje, dus dit zijn nog geen punten voor de recensent.

Nou was ELP (ja, laten we er maar in de verleden tijd over spreken) een drietal (goh?) en is Little Tragedies een vijftal. Op ELP wordt nog wel eens met wat gemengde gevoelens teruggekeken. Enkele redenen hiervoor zijn het kwalitatieve verloop van hun albumoutput (dat toch wel vrij algemeen als ietwat wisselvallig beschouwd wordt) en hun inmiddels wat gedateerd aandoende pompeuze muziek. Bij dat laatste wordt wellicht wat gemakkelijk heengestapt over enkele factoren: in de eerste plaats aan het feit dat de muziek van ELP in zijn tijd niet slechts populair doch ook nog wel degelijk inventief was en in de tweede plaats aan de spelvaardigheden van E, L en P. Carl Palmer is nog immer één van mijn favoriete drummers, Greg Lake bespeelde gitaar en bas zeer behoorlijk en had één van de betere stemmen in de symfonische rock, maar de ware showsteler was uiteraard Keith Emerson met zijn toetsenarsenaal.

Dat laatste was voor ELP zelfs dermate beeldbepalend dat als het niet op Little Tragedies van toepassing geweest was, de vergelijking eigenlijk goeddeels zinloos was geweest. De toetsen spelen dan ook een grote rol op “New Faust”. Deze komen voor rekening van Gennadi Ilyin die ook de ‘zang’ voor zijn rekening neemt: vaak komt het niet veel verder dan wat gesproken woorden en dat dan nog in het Russisch ook. Een voordeel voor wie dit een wat afschrikwekkend idee vindt: het album is meer dan 90% van de tijd zuiver instrumentaal.

De bijna twee uur die de rockopera “New Faust”, losjes gebaseerd op het werk van enkele Russische dichters, omspant, is verdeeld over veertien nummers, maar zelden leek die opdeling in muzikaal opzicht zo arbitrair als hier. Het orkestrale Epilogue en het bijna-heavy-metal Prologue vormen tezamen de opening van het album. The Prophets bevat aardig Hammondorgelwerk. Ruim de helft van de eerste cd komt echter voor rekening van het 28 minuten durende Two Demons, wat aandoet als een bijeengeraapte serie jamsessies. Wellicht wilde Little Tragedies hier hun eigen Fanfare For The Common Man opnemen, maar dat is dan wel danig mislukt. Toegegeven dat ook ELP niet de meesters van het adagium “sometimes less is more” waren, maar dit gaat écht nergens over.

Zowat murw gebeukt schuif ik cd 2 erin. Sabbath is weer een soort ouverture, terwijl de gesproken inleiding hier naar het tweede nummer verschoven is. Van het Ayreon-achtige Confutatis gaan we naar het ‘epic’ The Passing, tijdens welk ik meer dan eens het gevoel heb naar een opgeblazen versie van GenesisCinema Show te luisteren.

Het album heeft ook zijn aardige momenten. Zo heeft Cup Of Life een verrassend frivole keyboardfinale na een tamelijk ontspannen nummer. Ook Anticipating Christmas en Arabesque zijn aangenaam rustige, bijna new age-achtige nummers. Kortom, het gaat even goed totdat er met Eternal weer zo’n ‘epic’ begint dat van niks naar nergens gaat.

De grote lijn is derhalve een overdaad aan ambitie en gefröbel en een totaal gebrek aan muzikale richting. Deze 110 minuten Little Tragedies zijn aan te bevelen aan eenieder die houdt van zwalkende symfonische rockopera’s die een moderne indruk gemaakt zouden hebben in de tijd dat Yes’ “Tales From Topographic Oceans” nog uit moest komen. Wellicht ten overvloede: een gemiddelde interesse in ELP is beslist geen garantie voor succes.

Casper Middelkamp

Send this to a friend