LivgoneAlbum

“Men wordt niet verlicht door zich allerlei beelden van licht voor te stellen, maar door zich bewust te worden van de eigen innerlijke duisternis.” Aldus Carl Gustav Jung, de beroemde Zwitserse psychiater.

Voor alle duidelijkheid, dit is geen quote uitgezocht door de band Livgone. Het dient als persoonlijk moodboard voor deze cd. Zegt de ondertekenende gek. De muziek op dit album is donker, duister en mysterieus en toch zijn er veel lichtpunten van schoonheid op “Almost There”.

Livgone is een trio afkomstig uit Toulouse in Frankrijk en “Almost There” is het debuutalbum van deze band. We hebben overigens wel te maken met een internationaal gezelschap, het is namelijk een samenwerking tussen een Pool, een Zweed en een Française. De Pool Michal Kielbasa en zangeres Elise Aranguren spelen ook zij aan zij in de band Whalesong. Binnen die band zijn beiden verantwoordelijk voor de zang, binnen dit project is dat de Française Aranguren.

Het is ingewikkeld de muziek in de juiste vakjes te schuiven, maar hou het voorlopig op doom metal met atmosferische invloeden. De plaat gaat tekstueel over de beproevingen en ontberingen van het vechten tegen anorexia nervosa en de fysieke en psychologische ontwikkelingen die gepaard gaan met het omgaan met die stoornis. De duisternis, hopeloosheid en zwakte die gepaard gaan met die emoties heeft de band en in het bijzonder zangeres Aranguren aangezet tot het maken van deze heftige plaat. Een plaat van uitersten, van enerverende texturen en dynamische progmetal tot bezwerende melodieën en ambiente landschappen.

Het duurt een tijdje voor de pure schoonheid doordringt, dat moet ik toegeven. De muziek, de teksten, het geheel heeft tijd nodig te rijpen. De ruim tien minuten durende track Hypoesthesia is daar een goed voorbeeld van. Neem daar de tijd voor. Het sleurt je als het ware een droom binnen waarin verschillende emoties tot stand komen. Het werkt hypnotiserend. Neemt je fantasie je mee over ijzige, koude velden? Wordt je meegetrokken naar een zwart gat in een eindeloze ruimte?

Zangeres Aranguren is een wezenlijk onderdeel van deze band. Ze is in staat om met haar geluid de muziek minder zwaar te laten klinken dan het daadwerkelijk is. Als een incognito, fluïde vorm binnen aangrijpende, donkere en melancholische muziek. Een goed voorbeeld daarvan is Dance So I Can. Wanneer er een grunter in de productie gebruikt zou zijn, bestempel je deze muziek zonder twijfel als doom metal. Maar de lieflijke, bijna onschuldige zang van Aranguren maakt de muziek beter te verteren, maar tegelijk ook mysterieus. Ook de geïntegreerde, bijna filmische soundscapes binnen de song zijn bijzonder en fascinerend.

Watching Them Feel is zonder twijfel een track die je dynamisch kan noemen. Het balanceert tussen dark rock, progressieve rock en shoegaze. Inventief door de vele goed geïntegreerde contrasten. Knipoogjes naar bands als The Cure, DOOL maar ook Lotus Thief. Rijk, goed gevuld en spannend.

J’y suis presque klinkt groots en pompeus. Een opgezwollen productie van drums, dreigende gitaarriffs, ijzige programmering en de koele stem van Aranguren. Is het woede? Is het angst? Je verbeelding wordt tot het uiterste geprikkeld. De afsluiter There is nagenoeg de meest donkere track van het album. Industrieel en ijzig, verloopt deze zonder herkenbare melodie. Het markeert het album zodanig dat het klip en klaar is dat je deze cd van begin tot eind moet afluisteren voor de ultieme beleving. Denk aan een van de donkerste Bass Communion-tracks. Als deze track een indicatie is voor het begin van een nieuw album van de band, gaan we nog heel wat beleven.

Zonder twijfel is “Almost There” een belevingsplaat. Een album waar je de tijd voor moet nemen, dat onder je huid moet kruipen. Het begint warm, vriendelijk en melodieus, maar naarmate de plaat vordert slaat het gemoed om in onzekerheid, vervreemding en ijzige kou. Op dit moment is het moeilijk te beoordelen hoe het in mijn persoonlijke top tien zal belanden. Het kan maar zo zijn dat dit lang blijft intrigeren en door die typering hoog gaat eindigen. Vraag jij het aan mij eind 2024?