Lloyd Langton GroupAlbum

Als gitarist op het debuutalbum van spacerock-trendsetter Hawkwind maakte Huw Lloyd Langton naam en faam, maar de Engelsman zocht al snel andere muzikale wegen op. Zo was hij lid van hardrockband Widowmaker en speelde hij een tijdje als sessiemuzikant voor Leo Sayer. Voor die laatste ‘schaamt’ Lloyd Langton zich absoluut niet en noemt hem een ondergewaardeerde rockzanger. Het is maar dat u het weet, natuurlijk met een volledige objectiviteit in acht genomen! Aan het eind van de jaren zeventig keert Lloyd Langton terug op het Hawkwind-nest; terwijl de groep onder leiding van Robert Calvert steviger, minder space en meer ‘hard’ is geworden binnen het rock-idioom. Om zijn eigen talenten wat meer te ontwikkelen en deels af te stappen van het toch wat beperkte Hawkwind-straatje, besluit hij vanaf 1983 met zijn eigen band (trio) platen te maken voor het indielabel Flicknife. Dat resulteert in twee singles en een album, die nu door het Atomhenge label – gericht op de Hawkwind familie – bijeengebracht zijn.

Die singles Outside The Law en Working Time gaan het album, dat in 1985 verschijnt, vooraf. De interessante hoestekst van Tim Slater vertelt over een turbulente aanloop naar het verschijnen van de lp, maar als die dan uitkomt, blijkt dat de gitarist in elk geval een hele andere richting op wil: dit is ‘powerhouse trio’-rock: drums met een vleugje jaren tachtig galm, een dominant gitaargeluid en een stevige bas als drijvende kracht. Geen synthesizer te bekennen, maar volledig back-to-basic en onder simpele omstandigheden opgenomen. Zowel Lloyd Langton’s zang als gitaarspel is melodieus, maar wel donker gekleurd en zonder al te hoogdravende teksten. Niet wetende luisteraars zouden zomaar de indruk kunnen hebben naar een aardig geproduceerde demo te luisteren, in positieve zin overigens. Met stukken als het titelnummer, Got Your Number en Alien Jiggers, levert de frontman goede rocksongs af, zonder al teveel pretenties en waarbij zijn gitaar door de nummers heen soleert, al dan niet aangevuld met vocalen. Zijn stem is rauw, ongepolijst en heeft wel iets weg van die bassist… ene Lemmy. Toch blijven de meeste nummers – veelal door de eenvoud – hangen in hetzelfde kunstje en biedt “Night Air” geen echte hoogtepunten. Een vlakke plaat, die als zodanig misschien ook wel is bedoeld. Een klassiek en zeer de moeite waard uitstapje van de plaat is For Kirsty, waarin Lloyd Langton akoestisch speelt. Van de toegevoegde singles klinkt Outside The Law als een voorbode op het album, maar Working Time is een stuk minder van kwaliteit; b-kant I See You is zelfs een amateuristische live-opname, getrokken van het snel teruggetrokken “Outside The Law”-album. Een verhaal apart, dat uitgebreid in de hoestekst wordt verteld.

Allemaal mooi en aardig deze heruitgave, maar toch valt te concluderen dat deze plaat enkel en alleen nog voor Hawkwind-verzamelaars interessant is. Voor onwetende buitenstaanders klinkt dit album als een wat meer ‘gitaristische’ variant op de new-wave, die eind jaren zeventig werd uiteengezet door Joy Division, The Cure en enigszins ook Wire. Om die reden is het ook denkbaar dat deze plaat bij het verschijnen in 1985 voor sommigen muzikaal al ruimschoots was achterhaald. Toch wordt “Night Air” zeker in Engeland, waar een vijfde plek in de indie-hitlijst werd behaald, als een 80s indieclassic gezien, waarmee een heruitgave als deze wel wordt gerechtvaardigd.

Wouter Bessels

Bestel deze cd rechtstreeks bij: