Logic MessAlbum

Logic Mess is een progressieve band uit het stadje Torun in Polen en heeft in 2009 onder de naam “Crystal Lake” een album uitgebracht genaamd “Safe”. Dit album wordt niet geweldig ontvangen en aangezien de line-up van de band zo veranderd is, besluiten de overgebleven bandleden de naam te veranderen. Ook de muziekstijl evolueert enigszins, het totale geluid wordt vooral harder en complexer. In die jaren na 2012 wordt een concept ontwikkeld dat aan de basis staat voor dit album met een complex verhaal waarin veel fantasie van de bandleden is verwerkt. Eigenlijk is de komende alinea teveel informatie, maar ik geef het toch, om een idee te krijgen wat je kunt verwachten.

De titel van het album is: “Element Of The Grid”. Dit element is Arcadia, een vrouw die de oorzaak is van een twist tussen de twee hoofdpersonen van het verhaal: William en Jonathan. Arcadia is een hologram, een ongelooflijk mooie vrouw die als 3D-beeld is gecreëerd, zo perfect dat ze aangezien kan worden voor een echt mens. Wat ze werkelijk in zich verbergt, is een kubusvormige node die het missende onderdeel is van een Centrale Systeem. Tijdens de ontknoping van het verhaal gaat Arcadia op in de cluster en verdwijnt het hologram – het missende element met de code, samengevoegd met het systeem en het zo verbeterend, laat het Systeem (Crystal Lake genoemd) naar behoren draaien – zodat het niet langer het volk onderdrukt. Het volk begint de wereld te zien zoals deze werkelijk is. Ironisch genoeg eist de samenleving van de Pandemic States na verloop van tijd een terugkeer naar de kunstmatige wereld die gecreëerd werd door een computer. Deze onwerkelijke werkelijkheid wordt aangeleverd door hersenimplantaten en elke chip is verbonden met de centrale computer, die ieder individu kan besturen, gedachten kan filteren en tot beslissingen kan aanzetten. Mensen geven er de voorkeur aan hun vrijheid op te geven voor hun welzijn. En William, eerder tot Commodore verheven, wordt verbannen uit het land en wordt een vluchteling. Jaren later keert hij terug in de gedaante van een oude man en leeft zonder herkend te worden aan de zijlijn, op zoek naar jonge vaardigen om hen de waarheid te vertellen over de wereld waarin ze leven. Er wordt standaard aangenomen dat zij die alles opgeven voor altijd verliezers zullen zijn; zij worden altijd betaald met hun eigen ongeluk. Gabriel is de jonge vaardige die uiverkoren wordt om het mysterie te bezitten en om het enige goede te redden dat de mensheid heeft overgehouden: de vrije wil, iets waar William voor had gevochten…

Volgt u me nog? Hallo! Wakker worden!

Zo fantasierijk als het verhaal is, is de muziek nog net niet, maar dit is zo’n beetje wel allemaal in de verhaallijn verwerkt. En als Ayreon-liefhebber ben ik natuurlijk geen purist in de zin van het woord van ‘uitgeklede’ muziek op een cd, maar het geneuzel waarmee deze verhaallijn op het album wordt verteld, gaat mij toch net even iets te ver. De intro van de cd (twee minuten) wordt namelijk volledig in beslag genomen door een fantasy-achtige conversatie en zal de nekharen van veel proggers met afkeer voor fantasyverhalen in muziek al doen stijgen. En als je denkt dat het daar bij blijft, ben je mooi in de aap gelogeerd. Want er is een overvloed aan gesproken interludes waarin het verhaal wordt uitgediept, inclusief een bespottelijke outro die wat mij betreft echt over de top is. Ga anders een film produceren met je eigen muziek als soundtrack, maar de gesproken tussenstukjes verhoogt de irritatiegrens tot grote hoogte.

Maar goed, de muziek. De Polen spelen een onvervalst stukje progmetal, dat veel overeenkomsten kent met vooral Dream Theater en een beetje Vanden Plas. De muziek heeft door de aanpak en enkele geluidstoepassingen ook wat affiniteit met Ayreon.  Het is een album dat je wat mij betreft vaker moet beluisteren voor het helemaal tot uiting komt. Van het eerste gedeelte raak je snel geïmponeerd, het tweede deel lijkt in eerste instantie wat te vervelen, maar wanneer je het album vaker beluistert, komen ook daar mooie dingen naar boven. Een geweldig nummer in het begin van het album is In Arcadia. Dit nummer heeft extreem lekkere passages waar ik helemaal van uit mijn dak kan gaan, getuige de vreemde ogen naast mij in de rij, die mij beschouwen als een psychopaat als ik hevig headbangend bij de stoplichten sta te wachten voor het groene licht. Maar ook het elf minuten durende The Guards Of Integration is van bijzonder goede kwaliteit. Naarmate de cd langer in je speler draait, ontdek je mooie dingen die wellicht hier en daar iets te langdradig zijn, maar toch aangenaam overkomen.

Op de verhaalvertellingen na is dit een album waar in elk geval het vakmanschap van de muzikanten hoop geeft voor de toekomst. Nu nog die fantasy-onzin lozen en het kan zo maar iets worden met Logic Mess.

Ruard Veltmaat