Love De Vice

Numaterial

Info
Uitgekomen in: 2010
Land van herkomst: Polen
Label: Blackfield Media
Website: www.lovedevice.pl
MySpace: http://www.myspace.com/lovedeviced
Tracklist
Cold Sun Goodbye (4:38)
Hermit (4:07)
Megiddo (7:31)
Love Or Illusion (7:13)
With You Now (4:13)
Heavy Cross (5:57)
Letter In A Minor (13:05)
Andrzej Archanowicz: gitaar
Tomasz Kudelski: drums
Ozzie: zang
R.i.P: basgitaar
Krzysztof Slaby: toetsen
Robert Wieczorek: gitaar

Met medewerking van:
Michal Jelonek: string ensemble op 'With You Now', 'Heavy Cross', 'Letters In 'A' Minor' en 'Megido'
Tomasz Osiecki: sitar op 'Love Or Illusion'
Meart: etnische drums op 'Love Or Illusion'
Numaterial (2010)
Dreamland (2009)

Het aantal promo’s van Poolse bands is de laatste jaren nauwelijks nog te overzien maar tegenwoordig ontstaat gelukkig wel wat diversiteit qua geluid. Zo wist onlangs het uitstekende conceptalbum van Blindead behoorlijk te overtuigen en hoewel naar mijn smaak zeker een paar treden lager heeft ook “Numaterial” van het in 2008 samengekomen ‘Love De Vice’ z’n momenten.

‘Love De Vice’ moet het in belangrijke mate hebben van zijn sterke, best stevige gitaarwerk en de ronkende toetsen, zeker wanneer ze samen om de eer strijden. De toetsen herinneren meestentijds aan Pink Floyd waarbij de progrock van ‘Love De Vice’ wel wat steviger is en hier en daar het predicaat progmetal verdient. Maar het warme With You Now met een herkenbaar akoestisch gitaarloopje laat horen dat men ook uit een vat met emoties kan tappen.

Gemiddeld genomen zijn de songs niet overdreven lang, doch neemt men goed de tijd om te bouwen en te stapelen. Een heel behoorlijke track als het –aanvankelijk- slepende Hermit is hier met zijn pakkende versnelling in de laatste minuut een goed voorbeeld van. Maar zeker het memorabele Megiddo bewijst dat de band goed in staat is gestaag naar een spetterende finale toe te werken en de aandacht vast te houden.

Meest indringende en geslaagde track is het zware, aan Ronnie James Dio opgedragen Heavy Cross. Hier overtreft de band zich voor het eerst écht en is een indrukwekkend samenspel van toetsen, gitaar en viool te horen. Helaas beschikt zanger Ozzie bij lange na niet over de vocale kwaliteiten van zijn inspirator en dat is een makke die het album flink wat punten kost. Zijn zeurderige, nasale gesnerp werpt een flinke smet en dat is verrekte jammer want muzikaal heeft deze band best wat in huis. Het kost mij hier en daar moeite door Ozzie’s bijdrage heen te luisteren, op de rustige tracks lukt het nog aardig. Zoals gezegd heeft men het instrumentaal echter heel behoorlijk voor elkaar en de technisch onderlegde en prima geproduceerde gitaarsolo’s maken veel goed.

“Numaterial” telt zo uiteindelijk meer plussen dan minnen en belandt aldus in het bakje met blijvertjes, zij het nipt. Gelet op het feit dat we hier pas het tweede album in het nog korte bestaan van de band beschouwen is trouwens best een puike prestatie.

Govert Krul

Send this to a friend