Low-IDAlbum

Het leven van een recensent bij Progwereld is meestal heel leuk. We zijn allemaal vrijwilligers en hebben muziek duidelijk als een hobby. Daarnaast willen we graag over ‘onze’ muziek schrijven en onze passie delen met jullie, de lezers. We verdelen de binnengekomen albums op basis van smaak, interesse en beschikbare tijd. Door onze brede en soms zelfs uiteenlopende smaak is over de verdeling meestal geen discussie. Zo werd – ondertussen al weer een paar maanden geleden – het debuutalbum van Low Id naar mij toegestuurd. Op de promosheet – een in dit geval uitgeprint half a4-tje met wat informatie die ook op hun internet pagina te vinden is – staat vermeld dat deze band beïnvloed is door Porcupine Tree, Incubus, Dream Theater and Chris Cornell. De reden waarom deze cd naar mij toe wordt gestuurd is daarmee verklaard. Maar het moet de lezer zijn opgevallen dat ik bovengenoemde bands niet vet heb vernoemd. Ook dat is met een reden. Wij zetten de bands waarnaar gerefereerd wordt en waar de muziek een sterke gelijkenis mee heeft, vet in een recensie. Echter ik kan in dit geval geen enkele overeenkomst ontdekken met de muziek van genoemde bands.

Deze Franse formatie tracht muziek te maken – en ik quote weer van de promosheet – die het resultaat is van een doeltreffende vermenging van popstructuren met progressieve rockpatronen. En dan wordt er nog wat gezegd over subtiele akoestische gitaarmomenten, krachtige gitaar riffs en een glasheldere en krachtige zangstem. Jammer genoeg kan ik ook hiervan maar een klein gedeelte bevestigen. Popstructuren zijn er inderdaad zeer duidelijk, maar van progressieve elementen kan ik niets ontwaren. Akoestische gitaren zijn er voldoende, maar krachtige solo’s of zelfs een paar riffs zijn wederom niet te vinden. En als ‘subtiel’ een synoniem is voor ‘saai’, dan klopt dat ook. En dan de zangstem. Hij is inderdaad zuiver en zou bij een zangcontest zeker een ronde verder komen. Loisy heeft een AOR stem, die het binnen dat genre ook best goed zou doen.

Mochten er nog lezers zijn die deze derde alinea hebben gehaald, dan ben ik deze toch minimaal verschuldigd waarom wij deze recensie hier plaatsen. Wij krijgen soms cd’s opgestuurd die op de website van de band en in de pers heel hoog worden opgehemeld. Maar die direct na een eerste beluistering door de mand vallen. En geloof me, in de drie maanden dat deze cd in mijn bezit is, heb ik het album meerdere malen een kans gegeven. Ik kan er niets in ontdekken dat mij ook maar een beetje enthousiast zou maken. Daarom deze waarschuwing.
Na het verschijnen van het album zijn de drummer en bassist al vervangen door respectievelijk Philippe Bollard en Andre Marques. Misschien dat het helpt, maar ik betwijfel het.

Mario van Os