Olivieri, LucaAlbum

Mijn liefhebbende echtgenote is helemaal niet zo ‘into’ prog. Toch doet het mij deugd dat ze zonder het zelf te weten een heleboel muziek beluistert waarvan een recensie op deze website te vinden is. Voor mij is dit des temeer het bewijs dat ‘progressieve rock’ en wat al dies meer zij slechts etiketten zijn. Muziek is nooit slecht (tevens een citaat van Satellite’s Wojtek Szadkowski).
Aan jaarlijstjes heeft mijn vrouw al helemaal een broertje dood. Toch ga ik haar dit jaar vragen eens een lijstje samen te stellen. Ik weet nu al welke plaat op nummer één zal staan: “La Quarta Dimensione” van Luca Olivieri, inderdaad het hier te bespreken album.

Meer dan eens hoorde ik bij thuiskomst dit album uit de speakers knallen en al weken draagt ze de  muziek op mp3-format mee op haar speler. Kijk, dan weet ik dat het wel goed zit met de muziek.
Maar wat maakt deze muziek nu zo speciaal dat ook mijn vrouw het goed vindt? Dat komt eenvoudigweg doordat deze Italiaanse componist en toetsenist muziek weet neer te zetten die aanstekelijk en ritmisch is en ook nog eens een bepaalde melancholie herbergt. Voeg daar wat Keltische elementen en wat klassieke (blaas)instrumenten zoals hobo, klarinet en cello aan toe en massa’s mensen vallen voor deze muziek. Noem het moderne huiskamermuziek.

Er zijn al buitengewoon veel recensies over “La Quarta Dimensione” terug te lezen in bladen en op de meest uiteenlopende websites. Ook dat is een teken aan de wand. Het is grappig te constateren dat tientallen referenties worden aangehaald waar ik niet zo snel aan gedacht zou hebben. Persoonlijk zijn er twee referenties die opduiken en dat zijn Mike Oldfield en Yanni. Met name laatstgenoemde moet vast een inspiratiebron voor Luca Olivieri zijn geweest. Toevallig of niet is deze Amerikaan van Griekse komaf ook veel gehoord in huize Ravensbergen.

De muziek op “La Quarta Dimensione” is zo commercieel als het maar zijn kan. Door veel van onze lezers wordt dit ‘c-woord’ gezien als een vloek en volledig anti-prog. Diegenen zou ik toch eens willen uitnodigen om de muziek van deze man te gaan beluisteren. Dat doe je heel gemakkelijk via zijn MySpace website.

Ik ben nog nooit op vakantie geweest in Italië of heb dit land om een andere reden bezocht. Al luisterend naar dit album aan het kunstmatig aangelegde strand van de Zevenhuizerplas in de Rotterdamse buitenwijk Nesselande kreeg ik daar toch flink veel zin in. Ik deed mijn vrouw gelijk maar een voorstel voor de vakantiebestemming van volgend jaar. In eerste instantie hoorde ze mij niet, ze luisterde op dat moment naar “La Quarta Dimensione” van Luca Olivieri.

Arrivedeci!

Hans Ravensbergen