Luck SurusAlbum

Luck Surus is de artiestennaam van Jeroen Niesten. Hij heeft klassiek gitaar gestudeerd en in diverse bands gespeeld, waaronder een James Taylor tributeband. Hij geeft aan al vroeg in aanraking te zijn gekomen met bands als Yes, Genesis, King Crimson Camel en Pink Floyd en dat van die invloeden wel wat terug te vinden is in zijn muziek op zijn nieuwste uitgave,  “Prog Recipes”. Dat belooft wat, mijn maag begint al te knorren.

De recepten zijn verborgen in de songtitels: van een Appetizer en Pumpkin Soup via Burgers on a Plate naar Dame Blanche en After Dinner. Het klinkt alsof de titels op willekeurige wijze op de nummers zijn geplakt, al geef ik toe dat het best lastig is om een Goat Cheese Salad in muziek om te zetten. Hoewel Surus gitarist is, vormt het toetsenspel de basis van zijn muziek. Te pas en te onpas duiken pianoriedeltjes op en die klinken dan als van iemand die op zijn zolderkamertje, met de eerste vijf delen van de cursus pianospelen in de tas, er eens goed voor gaat zitten en probeert alles uit zijn keyboards te halen. Wat dan voor een serieuze progplaat niet voldoende is.

Op opener What’s On The Menu doet de gitaar nog aardig mee, een beetje op de achtergrond, naast wat Mellotronachtige geluiden,  maar het komt niet echt sterk over. Als Surus bij de volgende gerechten variaties uit zijn keyboards serveert, begint mijn maag zich langzaam om te draaien. Die zijn echt niet om aan te  horen. Ronduit vreselijk is bijvoorbeeld het een beetje oosterse vioolgejank op Appetizer, waarna ik eigenlijk al gegeten en gedronken heb. Maar dan hebben we nog acht gangen te gaan.

Als Surus zijn gitaar op de voorgrond plaatst, doet hij dit met een onbestemd knerpend geluid en niet zelden tegen het vals aan. Ook niet iets wat de eetlust verder opwekt. En zo gaat het een uur lang door en soms kan een uur lang duren. De composities zijn van een deerniswekkend niveau, de tempowisselingen en het hanteren van verschillende maatsoorten, zo nu en dan, ten spijt.

De epic van een kwartier, After Dinner, dan, dat moet toch kansen bieden. Maar helaas, het is van hetzelfde oude stuk kaas een plak.  Wel kunnen we één stukje mooi klassiek toetsenwerk horen. Kijk, die is binnen. Echt rocken doet het op “Prog Recipes” overigens ook niet, nou ja, een beetje in het slotstuk Rock on Tiger. Het helpt ook niet dat bas en drums plichtmatig zijn ingevuld. Wat misschien nog wel het ergste is, is dat er totaal geen ziel in de muziek zit. Het doet niets met me, het maakt niets los, op opspelende maagsappen na, dan.

Jeroen aka Luck geeft aan de laatste jaren in een goede flow te zitten en kondigt nog twee albums in dit genre aan. Mijn advies: doe dit de wereld niet aan, we hebben ons buikje er inmiddels vol van!