LujuriaAlbum

Steeds meer Spaanstalige bandjes proberen hun vleugels uit te slaan naar de rest van Europa. Het wordt daarom de hoogste tijd voor een LOI-cursus Spaans Voor Beginners. Tenminste, als je een idee wil krijgen waar die gasten over zingen, is dat misschien het overwegen waard. Je kunt natuurlijk ook gewoon de muziek laten spreken en de teksten links laten liggen. Hoe dan ook, het blijft op deze manier een lastig verhaal voor onze Spaanse vrienden om een voet tussen de deur te krijgen op de Europese muziekmarkt.Deze keer is het de beurt aan Lujuria om zich van haar beste kant te laten zien. “El Poder Del Deseo” is al het vijfde album van dit gezelschap, dat bestaat uit vijf heren en een vrouw. We hebben hier dus niet te maken met beginnelingen maar met een stel gelouterde muzikanten. Er valt dan ook weinig aan te merken op de instrumentbeheersing en het speltechnische aspect. Het klinkt allemaal superstrak en overtuigend.

Lujuria zoekt haar heil in potige powermetal voorzien van de broodnodige melodie. Kennelijk een populair genre in hun thuisland want praktisch alle Spaanse metalbands hanteren deze stijl. De bekendste zijn wel Tierra Santa en Ankhara. Progressieve trekjes zijn ver te zoeken, of het moet het gedoseerde toetsenwerk van toetsenvrouw Lilith zijn. Zij krijgt af en toe een klein beetje ruimte om zich te onderscheiden, zoals in het afwisselende Impotencia Criminal.

“El Poder Del Deseo” is vooral een plaatje waar je vrolijk van wordt. Ideale zomermuziek. De refreinen zijn aanstekelijk en makkelijk mee te zingen (na de cursus Spaans uiteraard). Origineel is het zeker niet, het is één grote ‘A-ha-erlebnis’, maar dat mag de pret niet drukken. Geen ingewikkelde songstructuren, geen gedoe, gewoon lekkere metal waarbij het gaspedaal flink wordt ingetrapt.

De kleffe, slappe ballade Cadena Perpetua Legos De Tí vormt hierop echter een ongunstige uitzondering. De openingstrack Mozart Y Salieri daarentegen is meteen de interessantste compositie, hierin zit op een speelse manier een klassiek thema van Mozart verwerkt. Toch nog een beetje diepgang dus!

Joost Boley