Hier is het vierde album van de Poolse Multi-instrumentalist Mariusz Duda, of zoals hij zelf aangeeft slechts het tweede album. Het zwarte (Lunatic Soul) en het witte (Lunatic Soul II) album kun je beschouwen als één dubbelalbum dat in een tijdsbestek van twee jaar is vervaardigd, met daarbij het album “Impressions” als de extra tracks van dit dubbelalbum. Met “Walking On A Flashlight Beam” is in elk geval het tweede hoofdstuk in de solocarrière van deze Riverside zanger/bassist afgeleverd.
Mysterieus, beklemmend en pakkend. Dat zijn de termen die bij me opkomen bij de eerste beluistering van dit nieuwe album. Daarmee zou je dit album dus in dezelfde lijn van zijn vorige albums neer kunnen zetten. Toch is er een trendbreuk, een wijziging van koers, hoorbaar. Waren de eerste albums bijzonder sober, donker en ingetogen, nu worden er ook echte rocksongs ten gehore gebracht. Pakkende muzieklijnen in een sterk elektronische ambientachtige stijl, dromerige muziek die je verbeelding stimuleert en je gedachten laat gaan.
De titel van het album, “Walking On A Flashlight Beam”, refereert dan ook naar een droomwereld waarin je over een lichtstraal kunt lopen. Mensen die zich compleet afsluiten van de buitenwereld en in een eigen fictieve wereld leven. Thema’s die ook in Riverside-teksten voorkomen, maar nu als rode draad door het gehele album lopen. Geen conceptalbum, maar wel een album met een eigen thema.
Het album start met Shutting Out The Sun. Een nummer dat volgens mij direct refereert aan het boek “Shutting Out The Sun: How Japan Created Its Own Lost Generation” van Michael Zielenziger. Het nummer heeft een uiterst lange en langzaam opbouwende aanloop nodig, met rustige voortkabbelende landscapes, halverwege aangevuld met akoestische gitaar, percussie-instrumenten en de ukelele. Als uiteindelijk Duda met een zacht gekwelde stem begint te zingen, voel je gewoon de diepgaande depressie. Het nummer sluit af zonder tot een echte climax gekomen te zijn.
Met Cold slaat Duda een meer melodieuze toon aan, waarbij de zang vooral via de vocoder wordt voortgebracht. Dit nummer is ook de eerste track die via youtube verscheen – en als gratis download wordt aangeboden – om ons kennis te laten maken met het toen nog te verschijnen album. De mysterieuze maar toch zeer herkenbare tonen voeren je mee naar de gedachtewereld van een surrealistisch film. Ook hier wordt continue de aandacht vastgehouden door op intrigerende wijze de spanning verder op te bouwen, wederom zonder heftig te exploderen.
Het instrumentele The Fear Within brengt je in een soort trance door het gebruik van diverse percussie-instrumenten, waaronder een Klokkenspel. Het ruim zeven minuten durende nummer blijft eenzelfde kalmte houden zonder verder te vervelen. Rustige ambiente soundscapes die rust en sereniteit brengt.
Pygmalion’s Ladder is met zijn twaalf minuten het langste nummer en ook tevens het hoogtepunt van het album. Duda heeft alle kenmerken van zijn muziek die hij zowel met Lunatic Soul als Riverside wil maken samengepakt in dit nummer. Het rustige ambiente, een elektronische (synthpop) sound met meeslepende en de heftigere uitbarstingen. Tekstueel past ook dit nummer weer perfect in het thema van het album. Pygmalion was in de Griekse mythologie een prins uit Cyprus met een voorliefde voor beeldhouwkunst. Hij had jarenlang de vrouwen zonden zien begaan en daarom wilde hij nooit trouwen. Hij bleef liever vrijgezel, omringd door zijn eigen kunst (bron: wikipedia). Deze beeldhouwer leeft dus in zijn eigen kunstzinnige wereld waar hij de prachtigste dingen maakt. Onduidelijk blijft of een dergelijke levensvisie deels autobiografisch is.
Het album sluit af met het titelnummer. Hiermee maakt Duda de cirkel weer rond. Atmosferische progressieve rockmuziek, de zachtere kant van Riverside, maar met subtiele uitbarstingen. Prachtige akoestische gitaargeluiden beëindigen tenslotte dit vierde solo album van Mariusz Duda.
Mariusz Duda heeft met “Walking On A Flashlight Beam” een album gemaakt dat bewijst dat zelfs met zwaarmoedige en donkere tonen – waarbij een eenzame persoonlijkheid in een volledig geïsoleerde wereld leeft – een schitterend album kan worden afgeleverd. Duda zegt zelf over het album “I’ve always wanted Lunatic Soul to be, first and foremost, music for the Souls whether they be Lunatic or not.”
Mario van Os