Machines DreamAlbum

Het Canadese Machines Dream komt met zijn derde album: “Black Science”. Het album bevat een terugblik op de donkere kanten van de 20e eeuw. Vanaf het einde van WO I (Weimar republiek), de verschrikkingen van WO II inclusief atoombom, het geweld in Belfast en als klap op de vuurpijl de negatieve kant van IT en internet.

Nu heb ik net als veel progliefhebbers geen enkele moeite met inktzwarte donkerte, omdat dit nu eenmaal vaak een bestanddeel is van wat je zoal in ons genre tegenkomt. Als je echter de ellende op dit album allemaal overziet, word je er in dit geval niet vrolijk van: soms ligt het er in de uitvoering wel erg dik op, zoals in The Cannons Cry of het loodzware Black Science, dat zich aan het eind wel gered weet door een mooie sax.

Met die uitvoering zit het overigens op zich verder wel snor; de vijf heren weten van wanten en de productie is prima in orde. Compositioneel klinkt het over het algemeen nog al eens wat braaf, voorspelbaar en laat de compositionele zeggingskracht voor sommige luisteraars wellicht wat te wensen over, maar er zijn toch ook wel pareltjes te genieten die echt de aandacht vast kunnen houden. Voorbeeld daarvan is Weimar, waarin de heren gedurende een kleine elf minuten uitpakken met veel tempowisselingen, prachtige toetsen en lekker gitaarwerk.

De heren geven als invloeden aan: Pink Floyd, Genesis, Marillion, King Crimson en Tool. Bij mij scoort dat vier maal en lopen liefhebbers van deze bands, net als ik, het risico dat je met (te) hoog gespannen verwachtingen op het puntje van je stoel aan je eerste luisterbeurt begint om vervolgens toch enigszins teleurgesteld te zijn over de zeggingskracht van de composities binnen het kader van de pretentieuze, zwartgallige samenvatting van de 20e eeuw. Hier had meer ingezeten en mis ik de positieve noot en de hoop dat het allemaal goed komt.

Om dan met een positieve noot te eindigen: liefhebbers van genoemde bands kunnen in elk geval toch wel wat van hun gading vinden, want het album bevat zeker wel wat parels die na een aanvankelijke teleurstelling komen bovendrijven: Weimar, Heavy Water, Black Science en Noise To Signal zouden dan compositioneel goed kunnen scoren.

Clemens Leunisse