Madmen And DreamersAlbum

Imponerend. Dat woord is op zijn plaats bij dit dubbelalbum!

Rockopera’s zijn in ons geliefde genre geen zeldzaamheid. Sinds het begin van de evolutie van de progressieve rock zijn we in elk decennium tot aan het heden wel eens verrast met goede en mooie rockopera’s. Genesis, Pink Floyd, The Who, Jeff Wayne, Dream Theater, Nikolo Kotzev en natuurlijk ook onze eigen Arjen Lucassen hebben uitvoerige en complexe rock opera’s geproduceerd. Daarin worden veelal diverse onderwerpen gebruikt om een mooi conceptverhaal te vormen. Niet alle genoemde namen hebben de doelstelling gehad om het geheel live op te voeren in theaters en zalen, in tegenstelling tot deze groep: Madmen and Dreamers

In de genoemde opera’s werden diverse maatschappelijk verantwoorde thema’s soms niet geschuwd. Je wordt als artiest eigenlijk niet meer serieus genomen als je niet met een kritische pen je teksten schrijft. Wat dat betreft is deze cd dus geen uitzondering op de regel. Voor de makers van “Remembrance” is het thema milieu geen ondankbaar onderwerp om een boodschap aan deze rockopera mee te geven. Op een ingenieuze en subtiele manier leggen de makers de hebzuchtige, verspillende en consumerende mentaliteit van de hedendaagse (westerse) bevolking bloot. Zet u schrap; de makers willen met dit concept de wereld veranderen!

Achterliggende gedachte van mastermind Mark A. Durstewitz is om met het concept ook op te treden in  theaters, iets wat ook al is gebeurd met het debuutalbum “The Children of Children”. Een tour, maar dan op een andere manier. Om de opnames van dit album en dat van het debuut te realiseren en om het geheel live te kunnen voordragen, zocht hij een band bij elkaar. Daarbij werden Christine Hull en Mario Renes zo’n beetje gebombardeerd tot partners in crime. Zij leverden daarvoor ook de belangrijkste bijdragen voor de twee albums. Vooral Hull zorgde samen met Durstewitz voor de uitgebreide teksten, die verteld worden door de karakters, maar soms ook door ingelaste nieuwsfragmenten. Dit alles zorgt voor het idee dat je naar een hoorspel luistert.

De opera beschrijft het fictieve leven van het echtpaar Tom en Janice Janus. Deze echtlieden hebben zo hun eigen gedrevenheid, de één gedreven door geld en macht, de ander door haar professie als arts met idealistische motieven. Ik kan hier op uitgebreide manier de verhaallijn omschrijven, maar feit is dat in de dialogen tussen de tracks door alle facetten van ons gejaagde en materialistische leven van dit moment aan bod komen. Vaak zijn die dialogen erg lang, wat zich niet alleen uit in de muziek, maar ook in het dikke boekje wat bijna niet past tussen de clips van het hoesje van de cd.

In tegenstelling tot de teksten, is de muziek minder complex, maar daarom nog wel gevarieerd. Invloeden kan ik moeilijk echt benoemen, maar bands als Kansas en Pink Floyd kun je regelmatig in de muziek herkennen, al wordt je regelmatig op verkeerde voet gezet door de zanglijnen op het album. Al dan niet positief bedoeld; die uitdaging leg ik bij u neer.

Vernieuwend en kenmerkend is de muziek niet, alles blijft redelijk bij de basis, met een vette knipoog naar de symfonische tak van de progressieve muziek. Naast de toetsen krijgen ook de gitaren genoeg de ruimte al staat de verhaallijn naar mijn mening boven die van de muziek. Soms is het verhaal iets te nadrukkelijk aanwezig, maar er zijn genoeg instrumentale nummers op de cd te vinden.

Omdat de makers dit project vermoedelijk ook willen uitvoeren in theaters, komen de stemmen van Christine Hull en Luca Grella over als de overdreven acteurs die wij vaak zien in de reclame van Telsell. Daarbij heeft het vocale gedeelte regelmatig een hoog musicalgehalte. Echt ‘rauwe’ zangmomenten zal je op “Remembrance” niet vinden, ondanks die puntjes komt de productie goed uit je luidsprekers.

Al met al is dit album een enorme kluif te luisteren. Je beluistert het niet in een haastig moment tussen je dagelijkse werkzaamheden door. Laat je daardoor niet afschrikken. Onder de muziek ligt een belangrijke boodschap verweven die enigszins cynisch, maar soms ook humoristisch aan ons wordt voorgelegd. Vooral de teksten zijn interessant en bieden ons een confronterende blik op onze onverschillige, consumerende en verspillende maatschappij.

Ruard Veltmaat