MagellanAlbum

“Hundred Year Flood” is het vierde album van Magellan. Het zijn drukke tijden geweest voor Trent Gardner, want bijna tegelijkertijd kwam het tweede album van zijn project Explorers Club (“Raising The Mammoth”) uit. In tegenstelling tot de vorige Magellan albums schreef Gardner nu eerst de teksten en daarna pas de muziek. Deze andere werkwijze heeft geleid tot de meest toegankelijke Magellan-cd tot nu toe. Verdwenen is de redelijk complexe en drukke progressieve rock, om plaats te maken voor een meer open benadering. “Hundred Year Flood” is een conceptalbum geworden en behandelt de dood en de verwerking daarvan van de broer van Trent en Wayne Gardner, Jack Elroy, die om het leven kwam tijdens de Vietnam-oorlog.

De cd opent met een episch nummer van ruim een half uur. The Great Goodnight is onderverdeeld in dertien nummers die, met een beetje goede wil, ook elk apart te beluisteren zijn. Ik raad echter iedereen aan om dat half uur in één keer te beluisteren. Luister en huiver. Dit is verreweg het meest aangrijpende nummer dat ik ooit gehoord heb. Niet alleen qua tekst waaruit de frustratie van de moeder blijkt, maar ook de beschrijving van die laatste momenten van Jack in Vietnam. De muziek verwoordt op perfecte wijze de gevoelens. Meerstemmige samenzang, huilende gitaarsolo’s, gloedvolle toetsen en een warme, doch scheurende, trombone. Het ene moment hectisch, het andere moment de berusting. Dit is echte emotie en wordt op een realistische, niet die typisch kitscherige Amerikaanse manier, gebracht. Geen overdreven sentimenten, maar recht uit het hart. De tranen stonden me in de ogen na het beluisteren van de muziek en het lezen van de tekst.

De overgang naar het opvolgende Family Jewels is absoluut perfect. De zachte klanken van het fluitspel van Ian Anderson (Jethro Tull) openen dit nummer. Aan het einde van zijn solo zit slechts het kenmerkende Jethro Tull–fluitspel, zoals we dat kennen van Locomotive Breath, het ‘meepraten’. Het is een vrij kort, overwegend rustig nummer met een vrij apart einde. Het afsluitende Brother’s Keeper is een typisch Magellan-nummer, vol afwisseling. Toch komt het meer in de buurt van bijvoorbeeld de nummers van het album “Impending Ascension”, en valt misschien daardoor een beetje uit de toon bij de rest van het album. Aan het einde bedankt Trent Gardner je nog voor het luisteren en vertelt dat het album is opgedragen aan zijn broer Jack Elroy. “Trent, geen dank, graag gedaan!”. Het luisteren naar dit album was een openbaring en kostte geen enkele moeite.

Rob van Oosten