Major ParkinsonAlbum

Major Parkinson uit Noorwegen is een groep die garant staat voor creatieve muziek met een interessante mix van invloeden. De stijl van de band laat zich moeilijk omschrijven, maar op mij komt het over als een soort koortsdroom over een Broadway musical die zich afspeelt in een fantasiemoeras.

De muziek is beeldend en verhalend. De band weet het zo te brengen dat het allemaal ook weer geen gimmick is. Toch heeft de muziek ook iets hips, iets vlots en juist ook weer iets nostalgisch dankzij de lage bariton vocalen van Jon Ivar Kollbotn.

Op het sterke vorige album, “Blackbox”, uit 2017, introduceerde de band darkwave invloeden, waardoor men iets meer elektronisch klonk dan voorheen. Toch vond ik dat een erg pakkend en lekker donker album. Eigenlijk is de sound van Major Parkinson niet mijn ding, maar ze zijn gewoon te goed om te negeren. In de bijgevoegde informatie van de opgestuurde promo voor “Valesa” legt de formatie uit ditmaal een stap te doen richting de eighties electropop.

Eigenlijk sta je als trouwe fan meteen drie-nul achter als je deze cd op zet, met name als je de band hebt leren kennen vanuit een progressieve rock achtergrond. Op “Velesa” horen we een ander Major Parkinson, dat het popliedje omarmd heeft. Sommige liedjes passen zo tussen een soundtrack van een film als “Drive”; gladde coupletten en refreinen, een duidelijke opbouw, melancholische en dromerige sferen. Een duidelijke sturing van wat de luisteraar zou moeten/mogen voelen, Herkenbare emoties.

Of lijkt het zo? Ondertussen lopen er toch wel erg interessante toetsenpartijen mee, weet de band alsnog hele beeldende muzikale scenes op te dienen en kan de muziek soms zelfs even aandoen als gemoderniseerde avant-garde. De arrangementen zijn ook weer bijzonder fraai. De muziek is nog steeds eclectisch en toch ook zeker weer te ingewikkeld en onrustig om op een tienerfeestje tot zijn recht te kunnen komen.

Na mijn eerste walgbeurt waarin ik na drie liedjes de cd al wilde afzetten, ben ik toch een eind gedraaid. “Valesa” vergt van de luisteraar dat je een nieuwe relatie opbouwt met de groep. Major Parkinson is in 2022 een progressieve popgroep, het soort muziek wat je zou verwachten van een jonge Kate Bush of David Bowie als hun jeugdige creatieve periode anno 2022 had plaatsgevonden. En hoewel het album op mij eerst aandeed als een erg digitaal project, blijkt uit de lange lijst aan (gast)muzikanten dat het hier toch écht gaat om een knap staaltje instrumentaal vakmanschap.

Finaal zou je kunnen stellen dat Major Parkinson op dit album leunt op het reeds bekende (eighties elektropop is al een decennium ‘hip’) om zijn unieke karakter aan een nieuw publiek te kunnen slijten – al vrees ik dat ik met deze beweging de band ook wel eens tussen wal en schip zou kunnen raken. Liefhebbers van de groep krijgen met zestig minuten bijna een dubbele dosis nieuw materiaal om te omarmen. De kwaliteit van de liedjes is vrij consistent goed, al is richting het einde de reeks van Moma, Lemon Symphony en Fantasia Me Now! waarschijnlijk best te missen. Slotstuk Heroes is dan wel weer een raak melancholisch popliedje.

Voor mijzelf geldt dat ik na het recenseren deze plaat waarschijnlijk niet opnieuw zal gaan beluisteren, omdat hij toch een beetje boven mijn muzikale beleving blijft drijven als olie op water. Ik vind het juist zo fijn dat ik bij veel progressieve rock niet herinnerd word aan het bestaan van popmuziek. Aan beats. Popmuziek is toch een beetje de muziek die achtjarigen gaan beluisteren als ze uitgekeken zijn op K3 – en ik durf te betwijfelen of met die moedige overstap de kwaliteit van de song-writing waaraan men wordt blootgesteld er echt op vooruit gaat. We dwalen af.

Maar goed, Major Parkinson levert hier onmiskenbaar een sterke plaat af. Ik kan me zo voorstellen dat voor ons lezerspubliek, dat veelal de jaren ‘80 ook heeft meegemaakt, deze muziek een frisse nostalgische trip is. Ook na een avondje Stranger Things zou “Valesa” er in moet gaan als zoete koek. Naar verluidt is deze plaat slechts het eerste deel van een tweeluik, dus liefhebbers mogen alvast uitkijken naar meer!