MakajodamaAlbum

Vaak hoor je onder proggers wel eens zeggen dat er zo veel verschrikkelijk goede progbands uit Zweden komen. En dat er in Zweden, in tegenstelling tot andere progscenes, bands zijn die veel verscheidene soorten progfans aanspreken. Terwijl bijvoorbeeld de Nederlandse progscene voornamelijk de neo- en progmetalliefhebbers zal aanspreken, is dat in Zweden veel minder het geval. Oké, dat soort bands zijn er in Zweden ook natuurlijk. Maar Zweden is ook het land van bands als Anekdoten of Änglagård die toch een zeer ruim publiek binnen de progliefhebbers aanspreken. Waarmee ik maar wil zeggen dat de stelling dat Zweden een groot progland geworden is, niet uit de lucht gegrepen is. Waarom vertel ik dit allemaal? Wel, met Makajodama is Zweden weer een erg leuke nieuwe band rijk. Eentje die niet zal misstaan in de rijke proggeschiedenis van dit land. Of ze een relatief groot publiek zullen aantrekken, is nog maar de vraag.

Uiteraard kan ik op die vraag absoluut geen antwoord geven. Ik heb geen kristallen bol en had ik er één dan was ze kapot. Ik kan alleen maar dit album bespreken en mijn eigen persoonlijke mening geven. Wat ik dan ook met alle plezier doe voor jullie, trouwe PW-volgers. Maar vooreerst wil ik nog iets over de band zelf vertellen. Het verhaal van Makajodama begint als Mathias Danielsson en Mattias Ankarbrandt na het verlaten van hun vorige bands samenkomen met het doel om hun muzikale horizonten verder te verkennen. Samen schreven ze alvast enkele ideeën neer. Maar de band was verre van compleet, de ideeën van de twee Mathiassen hadden nood aan snaarinstrumenten. Het toeval wilde dan ook dat in de studio naast die van Danielsson elke dag iemand viool oefende. Deze man, Johan Klint, werd uitgenodigd om de band te vervoegen. Hij twijfelde geen moment, en nam zelfs celliste Karin Larsdotter mee zodat ons kwartet volledig was. Anekdotens gitarist Nicklas Barker werd dan aangetrokken om het album te mixen.

Nu dat we deze korte introductie achter de rug hebben, wordt het natuurlijk tijd om ons toe te spitsen op de muziek zelf. Want deze is, al zeg ik het zelf, bijzonder fraai te noemen. Maar ook wel bijzonder moeilijk in een vakje te stoppen. De invloeden zijn legio. Zo is er bijvoorbeeld opener Reodor Felgen Blues die heel erg beïnvloed lijkt door een Present bijvoorbeeld. Men zou dan vervolgens verwachten dat het hele album in deze stijl zou liggen, maar niets is minder waar. Want Makajodama maakt ook gebruik van andere invloeden. Zo is bijvoorbeeld ook een band als God Is An Astronaut verantwoordelijk voor een groot stuk van de sound. Ook de vroege King Crimson komt hier af en toe om de hoek kijken, en dan vooral de King Crimson van nummers als Moonchild. Als laatste wil ik nog de invloed van de Duitse Krautrockers Can vermelden.

Met dit allegaartje van bands waar Makajodama zijn mosterd haalt, zou het al wel duidelijk moeten zijn dat we met een erg gevarieerd album te maken hebben. Er wordt uiteraard niet gekopieerd, maar creatief genoeg met de invloeden omgesprongen. Doch is er een puntje van kritiek noodzakelijk. Persoonlijk ben ik van mening dat het evenwicht een beetje te veel overhelt naar de post-rock invloeden. Waar ze dan vaak ook de kant van Godspeed You! Black Emperor opgaan. Laat jullie niet misleiden, beste lezers. Ik vind dit absoluut niet erg hoor, maar ik had bijvoorbeeld toch graag wat meer Present in de band gehoord.

Maar goed, het zij nu zo. Wat Makajodama doet, doen ze wel goed. Laat daar geen vergissing over bestaan. Ze weten een erg mooi geluid te creëren en zo de luisteraar mee te sleuren in zijn reis. Ook bijzonder hier is het gebruik van toch enkele niet alledaagse instrumenten. Want wie kent er tenslotte een Agogô of een pandeiro? Maar vooral de twee strijkers spelen toch een niet te onderschatten rol in de muziek van Makajodama. Geen wonder dat Danielsson en Ankarbrandt hemel en aarde bewogen om hun mysterieuze vioolspeler te vinden.

Makajodama probeert met “Makajodama” een unieke plaats in de Zweedse progscene in te nemen. En ik moet alvast stellen dat dit gelukt is. Dit debuut is boeiend en combineert invloeden uit de Avant-garde progscene met het typische melancholische Scandinavische gevoel wat we erg vaak tegenkomen bij Zweedse bands. Ik ben van mening dat Makajodama op die manier wel eens een groot publiek zou kunnen aanspreken. Ik denk dat veel proggers zich hierin kunnen terugvinden.

Peter Van Haerenborgh