Mangrove (zwe)Album

Stiekem maakt het Zweedse, in 2006 opgerichte Mangrove natuurlijk helemaal geen progrock. De zwaar op de jaren ’70 gestoelde gruizige rock heeft veel meer op met bijvoorbeeld het huidige Cathedral en Wolfmother. En natuurlijk heeft deze band ook heel goed geluisterd naar Black Sabbath, Led Zeppelin en Rush uit de beginjaren. Met laatstgenoemde verklaar ik dan met een vette knipoog de aan Mangrove te beurt gevallen eer met dit debuut direct al op Progwereld te mogen aantreden.

Het drie leden tellende Mangrove doet zijn ding overigens met veel overtuiging en produceert een authentiek geluid waar je van houdt of niet. De productie is dik in orde, rauw tot op het bot maar vet genoeg om ook een aangenaam basgeluid door te laten klinken. De songs zijn goed uitgewerkt, uiteraard herkenbaar want niet echt origineel en brengen je in opperste rockstemming. Hoewel ik geen drinker ben krijg ik bij beluistering van deze cd steevast zin in een biertje en dat moet een goed teken zijn. De groove zit er vanaf Universal Time vol in en laat je pas los na het afsluitende Quivering Ground. Uitschieters zijn er niet, alle songs kennen eenzelfde niveau en mocht ik een videoclip bedenken zou dat toch zeker tegen de achtergrond van een Amerikaanse snelweg met bijbehorende vergezichten zijn.

Ik kan persoonlijk met enige regelmaat uit de voeten met dit schijfje en omarm Mangrove dan ook van harte. Mocht je zelf ook zo nu en dan weemoedig teruggrijpen naar plaatwerk van genoemde bands dan kan het zeker geen kwaad eens naar “Endless Skies” te gaan luisteren.

Govert Krul