MangroveDVD

Met vier studioalbums, een live-cd en een live-dvd op haar naam mag de Apeldoornse formatie Mangrove niet klagen over output in de afgelopen tien jaar. De groep speelt daarnaast met regelmaat op de binnenlandse en buitenlandse podia, waar men altijd met een zelfverzekerde uitstraling het vaandel der Nederprog uitdraagt. Voor wie Mangrove wel eens heeft gezien, kan zich daar een goed beeld bij vormen. Wie dat (nog) niet betreft, kan de band nu ook thuis bekijken. Afgelopen jaar verschenen twee dvd’s: de eerste bevatte het optreden uit juni 2009 in zijn plaatselijke Poppodium Gigant waarmee het album “Beyond Reality” werd gepresenteerd, terwijl in het najaar van 2011 “More Or Less” volgde. De opnames daarvoor werden in mei 2010 om de hoek in het Gigant Theater in Apeldoorn gemaakt. Mangrove op de akoestische toer: iets om diverse redenen naar uit te kijken.

“More Or Less” (een leuke knipoog naar eerdere ‘unplugged’-projecten!) is een project in twee stappen: de ene het optreden zelf, de andere de registratie. Daar is de groep zich tijdens het optreden zo te zien erg bewust van. De laatste jaren hebben de leden samen met licht- en podiumontwerper Henri Heijink veel gewerkt aan podiumpresentatie en meteen is in het drieluik, waarmee deze dvd opent, duidelijk te zien dat het in de eerste plaats draait om het concert. De intimiteit, de scherpe lichtbundels waarmee de muzikanten zijn uitgelicht en het spaarzame decor zetten de toon voor de eerste helft van het optreden, waarin Mangrove duikt in de afgelopen tien jaar van haar bestaan.
Qua vorm doet het denken aan het concert dat de band eind 2006 ter gelegenheid van het uitbrengen van “Facing The Sunset” verzorgde; toen is ook al flink geflirt met een akoestisch gedeelte, maar in de ambiance van een klein theater werkt deze vorm veel beter. De veelal lange stukken (Facing The Sunset, City Of Darkness en livefavoriet Wizard Of Tunes) behouden hun kracht en kwaliteit in de wijze waarop de groep deze nummers akoestisch speelt. Dat is knap, maar tegelijkertijd hoor je tussen de regels door dat de bandleden dit niet elke dag doen. Percussionist Aldert Glas, die als speciale gast de plek van de dan net vertrokken Joost Hagemeijer inneemt, voelt zich het minst op zijn gemak en toont zich als een weinig avontuurlijke percussionist. Zijn solo duurt een paar minuten te lang. Nee, dan zanger Roland van der Horst; zijn stem komt het beste tot zijn recht in de rustige stukken en hij zet in verkorte versies van Fatal Sign en There Must Be Another Way, waarmee het tweede deel opent, ook gitaartechnisch gezien een prachtige prestatie neer. Wel schort het af en toe een beetje aan zijn Engelse uitspraak, met name in Time Will Tell. De schijnwerpers staan in Love And Beyond op de piano van Chris Jonker. Een instrument dat hem erg goed ligt en het optreden als geheel een warm en open karakter geeft, juist omdat het een echte vleugel is en geen digitale variant. De spaarzame orgel- en synthesizerklanken zijn wel digitaal, maar goed gedoseerd. Het deel na de pauze draait grotendeels om het album “Beyond Reality”, het vierde en beste album van Mangrove tot nu toe. Ook nu geldt weer dat complexe stukken als Time Will Tell en Voyager goed overeind blijven. Bassist Pieter Drost geldt ook tijdens dit Mangrove-uitstapje als de drijvende kracht tijdens de uitvoeringen. Misschien neemt hij bij een volgend akoestisch optreden de contrabas ter hand?
Als dan in de toegift Beyond Reality de remmen toch nog even flink los gaan en Van der Horst tot het uiterste gaat, wordt de indruk gewekt dat het ook wat minder mocht… min of meer. Een krachtig punt achter een avontuur waaraan Mangrove zeker in de toekomst verder kan werken, want de groepsleden hebben de muzikale capaciteiten en het materiaal leent zich bij uitstek voor uitgeklede versies. Hopelijk biedt de nieuwe drummer Remco Engels daarbij iets meer raffinement dan Aldert Glas.

“More Or Less” bevat een verrassend optreden dat goed overkomt op dvd. Geen druk camerawerk, maar prima belichting en regie, scherpe beelden en helder geluid maken deze schijf tot een aangename twee uur tijdverdrijf. Met daarbij wel de aantekening dat “More Or Less” – in tegenstelling tot wat een landelijk progtijdschrift schrijft – absoluut niet (citaat:) ‘door iedere symfoliefhebber blind aangeschaft kan worden’. De oogkleppen zullen toch echt afmoeten om je in te leven in deze andere kant van Mangrove en dat zal niet iedere ‘symfomaan’ kunnen, die gewend is aan bombast en degelijke dertien in dozijn-neoprog. Dit is volstrekt andere koek. Gelukkig maar.
Ondertussen werkt Mangrove aan een derde dvd, met daarop een registratie van haar jubileumconcert van afgelopen jaar. Het resultaat zullen drie dvd’s zijn waarmee Mangrove de toekomst in kan en de mogelijkheden goed heeft benut om een tijdperk op waardige wijze af te ronden.

Wouter Bessels