ManiganceAlbum

Wie herinnert zich nog de golf van Franse metalbands die in de jaren ’80 de Europese muziekmarkt overspoelde? In het kielzog van vaandeldragers Sortilège konden we destijds genieten van uitstekende bandjes als Warning, Voie De Fait, Blasphème, H-Bomb en Attentat Rock. Gemeenschappelijk kenmerk van deze groepen was het feit dat ze allemaal in hun moerstaal zongen. Enkelen probeerden het nog in het Engelse, maar dat kwam nooit echt van de grond en leverde aanmerkelijk minder succes op.

Het lijkt erop dat we aan de vooravond staan van een ‘nouvelle vague’ van Franse metaalbewerkers. Onder aanvoering van Manigance begint er weer langzaam een nieuwe Franstalige metalscene tot bloei te komen. Zo konden we al kennis maken met Malediction, die recentelijk een uitstekend album uitbrachten op het NTS-label.

Alle aandacht gaat nu uit naar het laatste plaatwerk van grote broer Manigance, dat ook behoort tot de stal van NTS. Het is inmiddels al de derde release van dit progressieve powermetalgezelschap. In 1997 debuteerden ze met “Signe De Vie”, dat in 2003 opnieuw werd uitgebracht. De vorige cd, “Ange Ou Demon”, dateert uit 2002 en werd in heel Europa met gejuich ontvangen. Het splinternieuwe album “D’Un Autre Sang”, met een hoofdrol voor de gitaren en een belangrijke bijrol voor de toetsen, gaat waarschijnlijk deze hosanna-stemming met veel bravoure in stand houden.

De cd telt tien tracks plus een kortstondig orkestraal intro. Het eerste dat opvalt is de daadkrachtige, compromisloze en knallende productie, waaronder gitarist François Merle zijn handtekening heeft gezet. Prima gedaan. Opener Empire Virtuel slaat je meteen flink om de oren met donderende drums, vette riffs en een paar giftige gitaarsolo’s. Mourir En Héros heeft een lekker drive en swingt als de spreekwoordelijke tiet. De korte toetsensolo in Héritier is aardig maar dit kan niet verbloemen dat we hier te maken hebben met één van de mindere songs.

Hors La Loi compenseert deze kleine dip ruimschoots en heeft alles in zich om uit te groeien tot een live-klassieker. Dat geldt zeker niet voor Maudits, dat als liedje weinig voorstelt en ten onder gaat aan de clichématige opbouw en het simpele refrein. Gelukkig wordt met de snelle, robuuste rockers Mémoire en Damoclès weer de goede weg ingeslagen. Uiteraard mag een ballade niet ontbreken op het appèl. La Mort Dans L’Ame wordt weliswaar gepassioneerd gezongen maar bewandeld helaas een aantal behoorlijk platgetreden paden en verdwijnt daarmee in de categorie standaard. Het dartel galopperende titelnummer en de enerverende afsluiter Enfin Délivrè, met enkele messcherpe gitaarsolo’s, breien een meer dan bevredigend einde aan dit album.

Ondanks een paar kleine missers heeft Manigance haar goede reputatie met “D’Un Autre Sang” op overtuigende wijze bevestigd. Als je van een beetje afwisseling en variatie houdt, zou je het zeker eens op z’n Frans moeten proberen. Muzikale bevrediging is gegarandeerd.

Joost Boley