Voor vernieuwende melodieuze power metal hoef je niet bij Manigance zijn. Tientallen groepen en honderden albums zijn deze Fransen al vooraf gegaan waarvan vijf albums op het conto van de groep zelf geschreven staan. Waar Manigance zich wel van anderen onderscheidt is dat men bewust in de eigen moedertaal zingt om daarmee de eigen identiteit te behouden. Omdat we hier met de Franse taal te maken hebben vind ik dit een goed besluit. Niet zelden heb ik me gestoord aan Franse groepen die met accentrijk Engels een heel album naar de knoppen hielpen. Bijkomstig voordeel voor de niet-talenknobbel bezitters is dat je helemaal kan gaan voor de muziek en je niet hoeft te storen aan dubieuze teksten.
Op “Récidive” is er na een ‘intro tres courte’ ruim baan voor dertien nummers en 63 minuten gaan met die banaan. Dankzij de twee gitaristen wordt een flinke portie melodieus gitaargeweld richting je trommelvliezen geblazen. Tussen dit snaren geweld blijft het toetsenspel vrijwel volledig onder de oppervlakte met uitzondering van wat spaarzame solo’s. Het drumwerk is strak maar goed gevarieerd en soms zelfs gedoseerd. Daarnaast is Didier Delsaux een prima zanger. Mocht je op zoek zijn naar een adempauze dan adviseer ik je de pauzeknop te hanteren. Het enige rustpunt tref je pas aan met het allerlaatste nummer. Het is een zeer kleffe ballad van bijna vijf minuten die men beter achterwege had kunnen laten.
Met “Récidive” heeft Manigance precies de titel gevonden die bij dit uitgekauwde genre hoort. Maar lekker klinkt dit album zeker.
Hans Ravensbergen