Manora

Dreamshapes

Info
Uitgekomen in: 2017
Land van herkomst: Nederland
Label: eigen beheer
Website: https://manora.bandcamp.com/releases
Tracklist
Dreamshapes (5:00)
Endgame (4:34)
A Time of Change (4:50)
Beacon of Hope (4:54)
The Conquest Superiorty (5:00)
Mirte van der Ham- zang
Ivo Visser- gitaar en orkest
Arthur Slok- toetsen en orkest
Tijn Scholtze- drums
Tosmasz Kisielewicz- basgitaar

Met medewerking van:
Mark Rog: grunts in Beacon of Hope
Dreamshapes(2017)

Elk begin is moeilijk. Op een debuut zijn schoonheidsfoutjes dan ook geen enkel probleem. Het hoorbare enthousiasme is belangrijker, aangezien de eerste ep veelal een vingeroefening is voor de toekomst. Wellicht is dat hier ook het geval. Manora maakt namelijk een alleraardigste start, maar sperfect is het nog niet.

Deze Leidse band is in 2016 opgericht en treedt, na enige voorafgaande personeelswisselingen, voor het eerst naar buiten. De heren en dame maken symfonische metal in de trant van Nightwish. Hier vinden we immers eveneens een aangenaam contrast tussen heldere, opera-achtige zang en grommende metal, al is Manora een stuk toegankelijker en helaas ook minder meeslepend.

“Dreamshapes” begint in elk geval best aardig. Mooie sprookjesachtige klanken worden opgevolgd door stuwende metal. De aanstekelijke ritmes vallen hier op. Dit titelnummer weet daardoor de aandacht van de luisteraar te pakken en de overige nummers bevatten ook weer zulke sterke hooks. A Time of Change is daarenboven, door een spannende interactie tussen piano gitaren, best indrukwekkend. Bovendien heeft dit nummer een aangenaam tempo dat het uitbundige, consequent muterend arrangement van vuur voorziet.

Het is daarentegen wel duidelijk dat het een en ander kan worden verbeterd. Hoewel de muziek overwegend goed uit de bus komt, voelt de stem van Mirthe van der Ham soms te schreeuwerig aan: alsof ze haar noten niet haalt. Bovendien werkt niet elk passage. Zo voelt het middenstuk van Beacon Of Hope hopeloos saai aan. Bovenal klinkt de band nog te anoniem, gezien men nog geen herkenbare, eigen stijl heeft. Het welbekende symfonische metalgeluid is aanwezig, maar een originele insteek ontbreekt. Dat is ook nog niet echt nodig op een debuut, maar willen ze zich in de toekomst van hun concurrentie onderscheiden, dan is een eigen smoelwerk wel raadzaam.

De band laat horen dat ze potentie heeft, maar na deze start moet de sprint echt nog worden ingezet. Er mag meer aandacht aan de zang worden besteed en ook de muziek mag het gevaar meer opzoeken. De aansprekende ritmes doen daarentegen vermoeden dat Manora kan uitgroeien tot een aangename en wellicht zelfs opvallende metalband.

Luke Peerdeman

Send this to a friend