Malitz, Marc

Album

Marc Malitz is een muzikant uit Chicago die in zijn vierde levensjaar begon met het spelen van de trombone. Wat later ontdekt hij ook de basgitaar en daarmee begint zijn muzikale ontdekkingsreis. Op de middelbare (high) school was hij een actieve leerling, zo speelde hij in verschillende schoolorkesten en blaasensembles en won hij meerdere prijzen, waaronder de Woody Herman Jazz Award. Na de highschool ging Malitz muziek studeren aan de Indiana University en Roosevelt University, met als hoofdvak Jazz Studies Performance met elektrische bas. In die tijd speelde hij ook in verschillende bands die progrock, metal, punk of ska speelden. Afhankelijk van de band speelde Marc de basgitaar, elektrische gitaar of trombone. Tegen de tijd dat hij klaar was af te studeren, stond een van zijn bands, The Eclectics, op het punt een platencontract bij een groot label te krijgen. Daarop nam hij een tijdje vrij van school om met de band door de hele VS te toeren.

In de jaren daarna deed Malitz veel sessiewerk maar ontwikkelde hij pas in de pandemie zijn soloproject, mede omdat het sessiewerk minder werd. Het componeren en produceren van zijn muziek deed hij naast zijn baan als HR-manager. “Off World” nam mede daardoor vier jaar van zijn leven in beslag. In de periode dat hij de cd componeerde reflecteerde hij zijn leven en bracht dat terug in zijn muziek. Zo is de titeltrack bijvoorbeeld een verwerking van zijn scheiding. Behalve de drums bespeelt hij alle instrumenten op dit album, dat geheel instrumentaal is. De drums worden afwisselend gespeeld door Bill Kiser en Bastian Kirchdörfer.

Malitz is liefhebber van jamsessies en zijn aanpak is het song gericht schrijven, zonder te overdrijven in technische hoogstandjes. De songs worden gedreven door bas- en gitaarmelodieën met daarin vleugjes van jazzfusion en progrock. Stuart Hamm, de solobassist en vaste bassist van de Joe Satriani Band is een inspirator van Malitz. Dat leidde in 2021 tot een muzikale ode van Malitz aan Hamm: zijn allereerste single, Green Eggs and Hamm, werd namelijk aan hem opgedragen. In de muziek van Malitz vind je zo nu en dan elektronische gimmicks, zoals de basis in Fernweh laat horen. De heerlijke bastapping die de melodie van het nummer drijft wordt aangevuld door de elektrische gitaar. In de basis blijft de track begrijpelijk en klinkt het groovy en aangenaam. Wat later in de song varieert Malitz driftig met zijn bassnaren en creëert daarmee een verslavend ritme.

Er zijn op gitaargebied ook andere invloeden te horen, zo is het gitaarwerk van Malitz ongetwijfeld beïnvloed door Joe Satriani. Stuck In Amber vertoont invloeden van Rush, maar laat zien dat Malitz zijn vertrouwen in zijn basvaardigheden verkiest boven de elektrische gitaar. De variatie en leidende melodie komen dan ook voornamelijk voort uit zijn basspel. Dat gaat ook op voor het rockende The Struggle. Rockend, funky en de wat stijve Hammond-toetsaanslagen zijn Malitz helemaal vergeven. De proggy gitaarsolo in combinatie met de toetsen doen zelfs wat denken aan het vroege Marillion-geluid.

Hoe dan ook; het mag duidelijk zijn dat de basgitaar van Malitz centraal staat en dat levert ook gelijk een luistertip op voor de liefhebbers van dit instrument. Het funky Vita Nova bijvoorbeeld wordt gedomineerd door het instrument en is een bijzondere weergave van jaren zeventig muziek met ska, reggae, of in ieder geval een sterke Caribbean-sound. Zo klinkt de cover van Here Comes The Sun ook vooral zonnig, de variatie van Malitz op het nummer van The Beatles is een vrolijke afsluiting van het album, we mogen zelfs wat djembé percussie van Malitz ervaren.

Liefhebbers van de basgitaar en instrumentale, jazzy rockmuziek doen geen miskoop wanneer ze het album willen aanschaffen, ga het luisteren!