Norgaard, MarcAlbum

Marc wie…? Marc Norgaard…? Is dat niet een of andere blackmetal gitarist uit Scandinavië? Nooit van gehoord. De vragen een en twee stelde ik mezelf ook toen ik een berichtje ontving van Dave DeMarco, basgitarist van onder meer Crack The Sky, Oblivion Sun, Six Elements en zijn eigen band Dave DeMarco Band. Het was DeMarco die naast Six Elements Marc Norgaard bij me introduceerde en of Progwereld misschien bereid was ook het uit 2007 stammende soloalbum “Tolerance” van deze drummer te bespreken. Want beste mensen en lezers van deze website, Marc Norgaard is een Amerikaanse drummer en geen kleine jongen ook. Omdat we bij Progwereld niet de rotste zijn, willen we in magere tijden ook best aandacht besteden aan tegen ons genre aanschurkende muziek.

De in Berkeley (Californie) geboren, opgegroeide en op de plaatselijke universiteit afgestudeerde drummer geniet vooral bekendheid in het jazz(rock) en fusion wereldje. Hij speelde onder meer samen met mannen als Chick Corea, Brett Garsed (Planet X), Frank Gambale en Steve Hunt (Allan Holdsworth). Daarnaast werkte hij als sessiedrummer mee aan tientallen albums. Later verhuisde Norgaard naar Baltimore en kwam daar in contact met Dave DeMarco. In 2007 besloot hij eens een album op te nemen waar zijn eigen naam op stond. Het werd een volledig door hem geproduceerd instrumentaal progressief rockalbum dat rijkelijk is bestrooid met jazzinvloeden.

Wanneer je naar de muziek op “Tolerance” luistert en je fantasie de vrije loop laat, zijn invloeden te horen van Planet X en zelfs Liquid Tension Experiment, maar dan in een rustige en jazzy uitvoering. Tussen al het intrigerende drumwerk en het magistrale spel op basgitaar van DeMarco huppelen in elk nummer de melodieuze pianoriedels van Steve Hunt. Luister maar eens naar het zalige Goes To Reason. Natuurlijk is het op een soloalbum van een drummer wachten op ferme en virtuoze drumsolo’s. Maar in dat geval zal het wachten lang duren, want je treft ze op deze cd simpelweg niet aan. Naast piano zijn het ook de lekker lang uitgesponnen gitaarsolo’s van Frank Gambale en Brett Garsed die je weg doen dromen en meevoeren in een warme oase van lichtvoetige jazzrock. In het bijzonder op Summer Storm gaat Gambale minutenlang los, waarna zijn gitaarspel wegsterft in de Hollands geluiden van een enorme hoosbui.

Op Seventh Mile Fog koerst de muziek richting metal dankzij een shreddende Tobias Hurwitz die daarbij wordt ondersteund door vet basgitaarspel van DeMarco. Pirate Sized Hangover is een mix van funk, jazz en metal (verzin zoiets maar eens), waarbij Norgaard zich met onnavolgbaar drumwerk uit de naad werkt om het hele stel bij elkaar te houden. Het laat allemaal horen dat klasbak Norgaard een stel net zo grote klasbakken heeft gecharterd voor zijn album. Het slotakkoord Retrospective is voorbehouden aan de drummer zelf. Naast drummen laat hij in dit rustige nummer horen ook zijn weg te kunnen vinden op het pianoklavier. Helaas eindigt dit nummer en daarmee ook het album vrij abrupt. Mocht je interesse gewekt zijn, via de website van Marc Norgaard is “Tolerance” te bestellen.

Hans Ravensbergen