Bogert, MarkConcert

In Bibelot Dordrecht begon op vrijdagavond 28 februari 2014 de aftrap van het verhaal van gitarist Mark Bogert. Bogert die nu bijna twee jaar de gitarist van Knight Area is, heeft ondertussen gewerkt aan een eigen album. Voorafgaande aan het concert sprak ik hem kort. Gevolgd door het concert van “A Story In Parts”. Het werd een verrassend concert vol variatie.

In de loop van de avond laat Mark de andere kant van zijn muzikale talent horen. Ook al staan Peter Vink en Pieter van Hoorn van Knight Area hem op het podium ter zijde, het publiek krijgt toch echt wat anders gepresenteerd. En dat viel in de smaak bij het publiek.

Voorafgaande aan het concert vertelde Mark Bogert mij dat hij een aantal jaren bezig is geweest met het opdoen van inspiratie. Hiervoor heeft hij niet alleen goed geluisterd naar andere gitaristen, maar ook naar andere artiesten in andere genres. Hij wilde een album maken waarbij melodie voorop stond. Zo ontstond een verzameling van instrumentale liedjes, waarbij hij op gitaar de hoofdrol speelt.

De Powerstage van Bibelot, in het nog niet zo lang geleden omgebouwde Energiehuis, was een goede keuze voor deze presentatie. Dat de zaal bijna vol was met publiek helpt daarbij. Niet alleen familie en vrienden, ook de nodige Knight Area fans waren gekomen en konden genieten van een gevarieerd programma gespeeld door een gevarieerde band. Hiervoor maakte ik al melding van Peter Vink (bas) en Pieter van Hoorn (slagwerk) uit Knight Area. Maar uit een andere hoek kwamen Wendy Heuvelmans (toetsen) en Ellen Baksteen (fluit). De laatste vertelde mij dat ze normaliter heel andere muziek speelt op de dwarsfluit, maar het wel heel erg leuk vindt om eens met andere ritmes en maatsoorten mee te werken aan wat progressievere muziek. De nummers waaraan Ellen meespeelde waren dan ook stuk voor stuk bijzonder te noemen. De fluit voegde een extra dimensie toe, waardoor het geheel naar een hoger niveau steeg.

In een optreden van een gitarist zou je niet zo snel een tweede leadgitaar op het podium verwachten. Toch stond Ramon van Laatum, de oude buurjongen van Mark, de hele avond mee te spelen. Geregeld is een dubbele lead te horen. Het ging deze avond om Mark Bogert, maar het was zeker leuk om te zien dat deze ‘leerling’ van Mark ook goed kon meekomen.

Een paar nummers werden ingeleid. Zo vertelde Mark dat hij één nummer speciaal wilde opgedragen aan zijn ouders. Hij had het de naam P.A.M. gegeven: Pa And Ma.

Naast alle nummers van het nieuwste album, werd ook een drietal covers gespeeld. Zo ontstond een ruim programma dat zeker niet te kort duurde. Eén van die covers was het laatste nummer dat gespeeld werd: Fire Dance. Hierbij was een belangrijke rol weggelegd voor de fluit en het geheel kreeg een folk-rock karakter. Dat maakte de variatie die we gehoord hadden compleet. Eigenlijk heb ik alles voorbij horen komen: rock, metal, folk, jazz en zelfs bekende klassieke klanken. Overall speelt Mark Bogert met een rauwe touch waardoor hij in verbinding blijft met zijn rock achtergrond. Het geheel was een sfeervolle avond.

Verslag: Peter van der Schelde
Fotografie: Ron Kraaijkamp