MaseratiAlbum

Goed… Ik moet eerlijk toegeven dat ik even met de gedachte heb rondgelopen om deze bespreking aan te vangen met een verwijzing naar een bekend Italiaans automerk. Omdat deze referentie zelfs voor mij iets teveel voor de hand zou liggen, heb ik echter besloten deze toch maar achterwege te laten. Het mag namelijk duidelijk zijn dat we nu niet van doen hebben met het legendarische merk met de drietand. Deze Maserati komt dientengevolge niet uit Modena, maar uit Athens, Georgia, alwaar de band in 2000 debuteert met het inmiddels helaas niet meer te verkrijgen “37:29:24”. Het Amerikaanse ensemble wordt evenwel pas twee jaar later opgemerkt met “The Language Of Cities”, een album dat gelukkig nog wel eenvoudig voorhanden is.

Na wat ep’s en splitalbums volgt vijf jaar later “Inventions For The New Season”. Dit album staat bol van breed uitgesponnen instrumentale rockmuziek, waarin het gezelschap een synthese van postrock, progressieve rock en psychedelische rock tracht te bewerkstelligen. De vier noemen het zelf “stonerrock voor de werkende man” of “Pink Floyd voor hipsters”, maar dat vind ik toch een ietwat te gering (lees: misleidend) referentiekader. Zelf moet ik immers eerder aan een raamwerk van Can, Explosions In The Sky, Kyuss, Labradford, Mogwai, Pink Floyd, Red Sparowes en Slint denken. Ofschoon flink wat postrockbands in dit rijtje staan, wil ik Maserati beslist niet in het dit ho(e)kje duwen, want dan dekt de vlag ook bijlange niet de lading.

De composities van Matthew Cherry, Coley Dennis, Gerhardt Fuchs en Steven Scarborough laten zich immers niet eenvoudig vangen en dat is voor mij juist één van de charmes van dit album. Dat de muzikanten (enige) ervaring hebben opgedaan in bands als !!!, Now It’s Overhead en Turing Machine is mogelijkerwijs één van de verklaringen voor deze hoge diversiteit. Door diezelfde ervaring weten de bandleden overigens te verhinderen dat het achttal muziekstukken op “Inventions For The New Season” vanwege deze verscheidenheid als los zand aan elkaar komt te zitten. Het kwartet is zich namelijk terdege van bewust dat overdaad ook in dit geval schaadt en de manier waarop het deze verschillende muziekstijlen weet te integreren is bewonderenswaardig.

Deze wisselwerking voorkomt bovendien dat de muzikale benadering van de band op een gegeven moment (te) voorspelbaar wordt. De luisteraar wordt immers op subtiele wijze voortdurend op het verkeerde been gezet. Zo komen bijvoorbeeld de incidentele, en doorgaans lichtelijk voorspelbare, geluiderupties toch enigszins onverwachts langs. Mede door deze aanpak kan Maserati echter wel af en toe wat stuurloos overkomen, maar de sfeervolle, slepende minisymfonieën maken voor mij een hoop goed.

Omdat Maserati postrock met muzikale ingrediënten mengt die doorgaans bijzonder goed gesmaakt worden door het merendeel van de lezers, heb ik goede hoop dat de muziek van dit gezelschap ook onder de progfans gewaardeerd kan worden. Het ensemble fungeert daarmee in feite als een soort bruggenbouwer en het is aan de lezer van dit digitaal periodiekje om deze vier heren te volgen naar de ‘overkant’. Ik ben namelijk van mening dat de muziek op “Inventions For The New Season” meer dan voldoende raakvlakken kent met wat de ondernemende muziekliefhebber doorgaans beluistert.

Overigens weet ik eigenlijk niet of dit kwartet zich bewust naar zijn (meer) legendarische naamgenoot genoemd heeft, maar de band heeft in elk geval wel bereikt dat een Maserati vanaf nu voor iedereen betaalbaar is. Het is bovendien heerlijke muziek om in de auto te draaien. En neen, ik noem geen merken…

Frans Schmidt