Master Of CeremonyAlbum

Hooggeëerd publiek! De komende 65 minuten ben ik, Marco Cinti, uw gastheer en neem ik u mee in een reis “Above And Beyond”. Gaat u rustig zitten, sluit de ogen en ontspan u. Geef eventuele afleidende gedachten geen kans en sluit je daarvoor volledig af en concentreer je op mijn muziek.

Zoals gezegd heet ik Marco Cinti. Ik ben afkomstig uit Rome waar ik in 1969 geboren ben en maak al vanaf mijn 16^e jaar muziek. Mijn idool is Mike Oldfield en mijn favoriete band luistert naar de naam Genesis. Ik vind dat ik behoorlijk goed uit de voeten kan op toetsen. Zo goed, dat ik besloten heb een album op te nemen waarbij ik alles met behulp van het klavier speel. Je leest het goed, ik gebruik geen andere instrumenten. Mocht je deze toch horen dan beschouw ik dat als een groot compliment aan mijn adres, want dan heb ik deze toch erg goed gesampeld.

Bij het maken van mijn muziek heb ik mij laten leiden door mijn voorliefde voor de symfonische rock uit de zeventigerjaren. Het klopt dat je in mijn muziek regelmatig de beginperiode van Genesis zult horen. Die hoor je vooral in het openingsnummer A Flower’s Lagacy met in het laatste stuk een toetsensolo die klinkt alsof Tony Banks hem zelf heeft gespeeld. Maar ook Age Of Nothingness klinkt als Genesis. In dat nummer laat ik mijn (gesampelde) gitaargeluid wat klinken als Mike Oldfield en probeer ik ook mijn voorliefde voor Marillion en IQ te laten horen. Daar schaam ik mij helemaal niet voor hoor. Ik ken mijn klassiekers om maar eens een cliché van stal te halen.

Mijn zang? Kijk, ik speel het liefst op allerlei toetseninstrumenten en doe alles graag alleen. Dan moet je ook de zang zelf verzorgen en daar ligt inderdaad mijn zwakke punt. Ik hoor vaak dat mensen mij vinden klinken als een mix van Peter Gabriel en Fish, de voormalige zanger van Marillion. Wat moet ik daarvan zeggen. Dat oordeel laat ik graag aan anderen over.

Het is niet alleen uptempo wat ik speel. Luister maar eens naar Kings And Princes en Queen Of The Land / We Are One, daar houd ik het allemaal wat rustiger en is mijn zang volgens mij ook het sterkst. Maar het allerliefst tover ik toch mooie en moderne klanken uit mijn synthesizers en probeer die te verweven in wat authentiek klinkende composities. Zulke overgangen kan je onder andere horen in Footprints Of Warriors. Verder strooi ik daar met wat pianospel. Inderdaad, die stukken heb ik niet op een authentieke piano gespeeld. Begin je nu alweer te zeuren over mijn zang in dat nummer? Ik heb je toch gezegd dat ik niet zo’n goede zanger ben.

De reis loopt nu een beetje ten einde, dus ik neem je graag nog mee naar een stuk muziek dat ik wel lekker vind klinken. Het zal je best aanspreken want daar zing ik niet. Dat nummer heet Dry Country en bestaat uit drie delen. Vooral in het eerste deel klinken de toetsen lekker vloeiend. Na een paar minuten heb ik er wat ritmiek aan toegevoegd. Sorry hoor, maar ook de drums komen uit mijn computer. Nee, ik ben ook niet zo goed met drumstokken. Wel leuk dat je het wat als Tangerine Dream vindt klinken. Dat is toch ook een groep die het van zijn toetsenspel moet hebben en al muziek maakte in mijn favoriete decennium.

Je mag nu je ogen weer open doen want de reis “Above And Beyond” is afgelopen. Ik heb als ceremoniemeester geprobeerd je een inkijk te geven in mijn muzikale leven. Wanneer je de reis nog eens wilt maken kan je terecht op mijn MySpace website. In dat geval wens ik je een goede reis.

Hans Ravensbergen