MastermindAlbum

Ik beschouw “Angels Of The Apocalypse”, het laatste in 2000 verschenen volwaardige album, nog steeds als een markant progmetalwerkstuk. En dus ben ik heel aangenaam verrast als nu, tien jaar later, nieuw werk van deze superband op de mat ploft. In elk geval voor eventjes dan…

De muziek op dit nieuwste album lijkt in geen enkel opzicht op dat van de illustere voorganger. Minder prog, meer metal. Dit wordt onderstreept door de zang van Tracy McShane die veel rauwer is dan de mezzosopraan Lisa Bouchelle die het voorlaatste album opleukte. Dit is overigens verre van bezwaarlijk, want Tracy hanteert een lekkere brutale benadering die mij zeker bevalt. De eerste indruk van dit album is dan ook geheel niet slecht. Opener Desire is een loodzware metalsong waar Tracy voluit gaat en de powerdrums van Rich Berends goed voor de dag komen. Break Me Down trekt de muziek verder van de vertrouwde sound en neigt ietwat naar een minder trage variant op het doom-metal genre. One More Night luidt helaas het verval in, want deze song is zwak, potsierlijk met werkelijk tenenkrommend valse zang van Bill Berends.

De overige songs op dit album kenmerken zich door een totaal gebrek aan inspiratie, waarbij hooguit Piggy World zich enigszins aan de malaise weet te onttrekken. Afsluiter Last Cigarette geeft de finale nekslag; je vraagt je welhaast af hoe men in het verleden toch tot zulke fraaie composities is gekomen.

Aanschaf van dit album levert dus eigenlijk slechts twee noemenswaardige songs op en een prettige kennismaking met zangeres Tracy McShane die het natuurlijk ook niet kan helpen dat de gebroeders Berends het spoor volledig bijster zijn. Rest mij nog te zeggen dat de productie behoorlijk te wensen overlaat, met een dominante kraak op het linkerkanaal die zo nu en dan de muziek zowat overheerst. Laten we hopen dat Mastermind zich hierna nog eenmaal weet op te richten, want om deze pijp nu aan Maarten te geven, doet geen recht aan het eerder uitgebrachte werk.

Govert Krul