Grootheidswaanzin, arrogantie, bluf of is het gewoon de realiteit? Ik heb het over de nieuwe Haarlemse groep Mastheria. Van die grootheidswaanzin zijn de mannen al zelf terug gekomen, zo valt op hun website te lezen. Arrogantie en bluf is iets wat ik in het progwereldje nog niet ben tegengekomen, al zijn er uitzonderingen natuurlijk. Resteert de realiteit en dat is er een van een zeer getalenteerde groep.
De toekomst van Mastheria heeft men al helemaal uitgestippeld, maar laten we eerst even terug gaan in de tijd. De groep noemde zich oorspronkelijk Masterh, ontleend van “De Meester” ofwel God. Gelukkig kwamen de mannen zelf tot inkeer en besefte men dat ook proggers maar gewone aardlingen zijn. Dus werd gekozen voor Mastheria, een woordspeling van master, misterie, histerie en etherisch. Op de website van de groep gaat men vrij gedetailleerd in op hoe het zo allemaal gekomen is en hoe het moet gaan worden. Ik houd daar persoonlijk wel van, een gezonde portie ambitie en een uitgestippeld plan. Je moet dit zeker gaan lezen.
De hier besproken demo die men heeft uitgebracht bestaat uit drie nummers van het in 2011 te verschijnen album “Realm Of The Glistering Light”. Een album waarvan de twee opvolgers ook al klaar liggen. De muziek is voor het grootste deel instrumentaal en dat is voorlopig maar goed ook. In Kings Of Fools waagt Bernard Brons zich wel aan wat zang, maar die klinkt vrij vlak en krachteloos. Zelfkennis is de heren ook niet vreemd dus doet men verder waar men echt goed in is en dat is muziek maken. De invloeden zijn talrijk en teveel om op te noemen net als de diverse stijlen die met elkaar verweven zijn. Eigenlijk nodig ik iedereen uit om zijn eigen oordeel te vellen. Dat kan al heel eenvoudig door via de website van de groep deze twintig minuten durende demo voor noppes te downloaden.
Bij Progwereld gaan we deze groep absoluut volgen, alleen al omdat het karakter van Progwereld en Mastheria wat overeen lijkt te komen. Of is dat grootheidswaanzin?
Hans Ravensbergen