MastodonAlbum

Hoewel de Amerikaanse sludgemetalband Mastodon voornamelijk bekend is als een van de meest interessante en populaire metalbands van het moment, spreekt het gezelschap niet alleen het overmatig behaarde, houthakkersbloes- of bandshirtdragende smaldeel van de bevolking aan. Op albums als “Blood Mountain” (2006) en “Crack the Skye” (2009) laat de band namelijk horen dat men vertrouwde metalsjablonen hoogstens gebruikt als uitgangspunt, niet als doel op zich. Zo hebben ze een spannende, onmiskenbaar eigen stijl ontwikkeld die zowel in-yer-face als subtiel en gelaagd is.

Met “The Hunter” brengt de Amerikaanse band nu zijn vijfde studioalbum uit. Het album is op het eerste gehoor minder proggy dan hun vorige plaat “Crack the Skye”. De nummers zijn korter en liggen qua structuur dichter bij Blood And Thunder van “Leviathan” dan bij The Czar van “Crack the Skye”. Toch is het hier zo dat schijn bedriegt: het album is doorspekt met progressieve elementen en zelfs expliciete verwijzingen naar progbands, zoals Creature Lives, dat teruggrijpt op Welcome To The Machine van Pink Floyd.

Dergelijke momenten zitten uitstekend in de muziek verwerkt en dragen er zo aan bij dat de stijl van Mastodon op dit album nog verfijnder en overtuigender is dan voorheen. Het succes van het bandgeluid is voor een flink deel de verdienste van drummer Brann Dailor, wiens karakteristieke strakke, snelle en altijd spannende drumwerk vaak ervoor zorgt dat de muziek zichzelf overstijgt. Zijn stijl is gestoeld op jazz en prog, en wie goed luistert zal de invloed van drummers als Phil Collins, Bill Bruford, Neil Peart en Billy Cobham kunnen horen. Op deze stevige basis wordt met woeste gitaar, ronkende bas en cleane en gruntzang van meerdere leden een zeer hartige vorm van progressieve metal gemaakt. Hierbij is echter ook ruimte voor dromerige, space-achtige stukken, zoals de intro van Stargasm laat horen.

Interessant is ook dat de band totaal geen angst heeft voor clichés, maar deze juist effectief inzet op zo’n manier dat ze daadwerkelijk bijdragen aan de muziek, zoals de twin guitar partijen in opener Black Tongue. Tevens heeft de band geen vrees voor de invloed van klassieke metalbands als Pantera of Black Sabbath, zoals bijvoorbeeld de Tony Iommi-achtige riff in Curl Of The Burl laat horen. De heren verstaan de kunst om herkenbare invloeden om te vormen en naadloos in hun eigen stijl te laten verzinken.

Met elk album dat ze uitbrengen overstijgt Mastodon zichzelf en vanaf “Leviathan” heeft de band alleen maar meesterwerken afgeleverd. Ook “The Hunter” is weer een bijzonder puik album en misschien wel het beste dat de band tot dusver heeft gemaakt. Liefhebbers van uitmuntende (prog)metal moeten dit album dan ook zeker een plaats in hun collectie gunnen.

Christopher Cusack

Bestel deze cd rechtstreeks bij Discorder.