Mats Morgan BandAlbum

Drummer Morgan Ågren en toetsenist Mats Oberg vormen reeds vanaf hun tienerjaren een welhaast onafscheidelijk muzikaal koppel en worden voor het eerst opgemerkt wanneer de twee in 1984 een Frank Zappa coverband oprichten. Hun muzikaliteit, meesterschap en kennis van zijn songmateriaal maken zelfs indruk op de grote meester zelf en uiteindelijk belanden de jeugdige Zweden onder zijn hoede. In de komende jaren zal Zappa zowel inspirator als mentor van de twee zijn en die dubbelrol zal hij tot aan zijn vroegtijdige dood in 1993 blijven vervullen. Vanaf dat ogenblik gaat het koppel zich geleidelijk steeds meer bezighouden met het schrijven en componeren van eigen materiaal en deze beslissing resulteert halverwege de jaren negentig in de oprichting van een eigen platenlabel, Ultimate Audio Entertainment. “Thanks For Flying With Us” is alweer de zevende plaat van dit gezelschap, maar omdat de heren hun platen tot voor kort enkel en alleen op hun eigen label uitbrengen, is dit album pas het eerste dat wereldwijd verschijnt.

Op dit album wordt het tweetal muzikaal terzijde gestaan door Jimmy Ågren (gitaar en basgitaar), Robert Elovsson (toetsen, klarinet en zang) en Tommy Tordsson (basgitaar). Dit ensemble speelt in feite al sinds 2001 met Ågren en Oberg samen en dat laat zich vanzelfsprekend gelden. Bovendien maakt een flink aantal gastmuzikanten en -zangers zijn opwachting, waaronder Tina Ahlin (zang), Ismet Demirhan (zurna), Mija Folkesson (zang), Hendrik Holmlund (zang), Malin My Nilsson (viool), Johan Söderkvist (klaviharp) en Julia Therén (zang), zodat het gebruikte instrumentarium tamelijk divers is.

Gezamenlijk zijn ze verantwoordelijk voor de twaalf nieuwe muziekcomposities op dit album, welke inclusief de vier bonustracks bijna vijf kwartier klokt. Een eerste, oppervlakkige beluistering van dit nieuwste kleinood maakt eigenlijk ogenblikkelijk duidelijk dat de beide heren nog altijd bijzonder sterk door hun overleden raadsman zijn beïnvloed. Toch wil ik beslist niet zover gaan om de band hier plompverloren af te schilderen als kopie of zelfs kloon, want daarvoor kent de muziek een veel te grote verscheidenheid aan andere referenties. Zo hoor ik onder meer invloeden van Bruford, Hatfield And The North, Allan Holdsworth, Jaga Jazzist, National Health en hier en daar zelfs van Utopia.

Na enkele, minutieuze, beluisteringen ben ik tot de aangename conclusie gekomen dat “Thanks For Flying With Us” met afstand hun meest volwassen product tot nu toe is. Het album klinkt gelijktijdig zowel dynamisch en geraffineerd, levendig en ingetogen als geschakeerd en homogeen en dat kan ik helaas van eerder werk niet altijd zeggen. Deze unieke synthese komt overigens tot stand zonder de bekende muzikale eigenaardigheden van het tweetal uit het oog te verliezen. De duizelingwekkende ritmes, de complexe wisselingen en de vreemdsoortige maatsoorten vragen immers voortdurend om de aandacht van de luisteraar.

De aaneenschakeling van Canterbury met jazzrock op “Thanks For Flying With Us” is juist deels om die reden ongetwijfeld niet voor iedereen even geschikt. Toch heb ik me buitengewoon vermaakt met deze energieke schijf boordevol metrisch muzikaal machtsvertoon van The Mats/Morgan Band en ik vermoed dat ik beslist niet de enige zal zijn…

Frans Schmidt