MaybeshewillAlbum

“Fair Youth” is het vierde, zelfgeproduceerde album van het in Leicester UK ontstane Maybeshewill. Een opvallend organisch instrumentaal postrock album, met als uitgangspunten: licht, contrast, nostalgie, connectie en disconnectie. Mooie thema’s en nog mooier, je hoort ze ook echt terug in de songs. Knap gedaan, zeker als je bedenkt dat er geen gezongen of gesproken woord aan te pas komt.

De kracht van “Fair Youth” zit ‘m in de wijze waarop men vanuit zuivere ambacht de elf songs op dit album geconstrueerd heeft. Maybeshewill onderkent het belang van dwingende drumpartijen als basis, van waaruit men door middel van piano, van jazzy tot aangenaam bedwelmende toetsen en niet te vergeten ruim aanwezige gitaarpartijen, die dynamisch variëren van subtiel zwijmelend tot stevig van leer trekkend omhoog werkt. De basgitaar heeft een dienstbare, ondersteunende rol en dat is een juiste keuze als je hoort hoeveel lagen dit album telt. Vrijwel alles is live ingespeeld en de orkestratie is absoluut een sterke troef.

Zeer fraai zijn ook de strijkers die spaarzaam voorbij komen, bijvoorbeeld op Asiatic. De schoonheid van dit type instrumenten, aangevuld met breekbare toetsen, werkt uitstekend en onderstreept de eerder genoemde ambitie voor dit album.
Hoewel Maybeshewill een vrij unieke sound heeft, kan het niet anders of liefhebbers van postrock in de hoek van Tides From Nebula (met name het laatste album “Eternal Movement”) en Soup (“The Beauty Of Our Youth”) vinden nu opnieuw rust, vertrouwen en warmte bij beluistering van “Fair Youth”. Je zou bijna denken dat ik belang heb bij de releases van SuperBall Music, maar ik kan het ook niet helpen dat de spannendste en meest grensverleggende albums al enige tijd onderdak vinden bij dit label. Maybeshewill is opnieuw zo’n bijzondere parel om te koesteren. Geef ze de kans je te overtuigen van al het moois waar deze selfmade band voor staat!

Govert Krul