Ik zie een sprookjesachtig bos. Er sprankelen kleine lichtjes door de bomen. Ik hoor magische, bijna bezwerende muziek. Er schuifelen mannen en vrouwen de zaal in. Ze dragen witte maskers en ze hebben een lichtgevende staf in hun hand. Ze gaan in een halve cirkel achter het publiek staan. In hun midden staat een jonge vrouw in een prachtige witte jurk en met een imposante tooi op haar hoofd. We kunnen niet meer weg. We zijn onderdeel geworden van een onbekend, maar intrigerend soort ritueel.
De live reputatie van Mayra Orchestra had mijn nieuwsgierigheid gewekt. Ik ken hun laatste album “Oracle” enigszins, maar ik hoorde eerder al bijzondere verhalen over hun live shows. Die verhalen zijn niet overdreven. De avond zou ik kunnen samenvatten in het woord ‘magisch’. Deze avond werd hun nieuwe dvd “Oracle Live” gepresenteerd.
Ik heb nog nooit het podium van De Boerderij zo vol zien staan met instrumenten. Toen om 20:30 de lichten uitgingen en de spots aan, verschenen er maar liefst elf muzikanten. Het gezelschap bestaat uit een groep jonge, zeer talentvolle muzikanten die een geheel weten neer te zetten die je live niet snel zal ervaren. Niet gewoon een band die live zijn muziek ten gehore brengt, maar een groep die een totaal plaatje weet over te brengen met een, ongetwijfeld, krap budget. Denk aan de aankleding van het podium, overtuigende projecties en de toevoeging van acrobatiek.
Dit alles kwam perfect samen in de scene waar ik mijn verhaal mee begonnen ben. Het was tijdens het nummer Stormhorses / Drone. In het langgerekte instrumentale deel, dat mij aan de muziek van Ulver deed denken, werd deze scene opgevoerd. Zo waren we als publiek opeens geen toeschouwer meer, maar deelnemer aan het geheel. Geweldig goed gedaan. In twee andere nummers werd er een acrobatiek act opgevoerd. Een jonge dame hing eerst in twee touwen en later in twee witte doeken en vertoonde daarin haar gracieuze en adembenemend acrobatische kunsten. Het zette de muziek alleen maar meer kracht bij.
De muziek van Mayra Orchestra laat zich moeilijk omschrijven. Het is op en top symfonisch, maar laat zich verder niet in een hokje plaatsen. Ik heb volgens mij één echte gitaarsolo gehoord, maar heb ze verder ook niet gemist. De muziek is rijk gelaagd en complex, maar toch ook toegankelijk.
De toevoeging van viool, cello, harp, blaasinstrumenten en extra percussie geven de muziek een rijke en diepere laag. Bijzonder knap hoe zo’n grote groep muzikanten zo op elkaar ingespeeld is dat het ogenschijnlijk geen moeite lijkt te kosten. Stralend middelpunt in dit alles is de sierlijke verschijning Maartje Dekker. Zij is grotendeels verantwoordelijk voor de muziek. Haar stem doet wel wat denken aan Christina Booth (Magenta).
Het moet geweldig voelen als de door jou gecomponeerde muziek door zo’n groep talentvolle mensen tot leven wordt gebracht. Zo zag je haar regelmatig even omkijken als bijvoorbeeld Rik van Honk (Sky Architect) een trompetsolo speelde of naar Nina van Tol als zij de snaren van haar harp beroerde. Niet om zeker te weten dat het goed ging, maar om even te genieten van het moment.
Die live reputatie van Mayra Orchestra staat als een huis. Laat bij een volgende gelegenheid de kans niet liggen om dit zelf te gaan ervaren. Blijft bijzonder dat de Boerderij zijn nek durft uit te steken om dit soort acts letterlijk een podium te bieden.
Foto’s: Eric de Bruijn