Maze Of Time

Masquerade Show

Info
Uitgekomen in: 2012
Land van herkomst: Zweden
Label: Art Performance Productions
Website: www.mazeoftime.com
Tracklist
3-Angle (1:21)
Masquerade Show (10:36)
Pandora's Box (6:07)
Dark Matter (4:10)
Mile By Mile (4:22)
Mountain Of Madness (4:05)
Next Morning (1:54)
Mean Messiah, Man Machine (6:22)
Predator (7:43)
Humanoid (4:53)
Robert I Edman: gitaar, toetsen, zang
Alex Jonsson: toetsen, achtergrondzang
Jesper Landén: zang
Thomas Nordh:: drums, klokkenspel
Jan Persson: basgitaar, achtergrondzang

Met medewerking van:
Björn Öhman: achtergrondzang
Masquerade Show (2012)
Lullaby For Heroes (2008)
Tales From The Maze (2006)

Als recensent kan je dagenlang met gewetensvragen rondlopen, wist u dat? Ik zeg niet dat wij recensenten een superzware hobby hebben, maar de veel besproken discussie “hoe breng je een mening” is ook in dit geval van toepassing. Kun je namelijk alles zeggen en schrijven wat je denkt? Mag je iets genadeloos afmaken, of is het verstandig om de milde tussenweg te kiezen? Ik denk dat we aan het einde van deze recensie samen wel een doordachte conclusie kunnen trekken.

Ondanks de positieve woorden van collega Hans van Ravensbergen waren er zeker wel wat kritische regels te lezen in de recensie van “Lullaby For Heroes”, het vorig album van Maze Of Time. En eigenlijk is er niet heel veel veranderd, hoewel de positieve woorden van Hans over de zang niet geheel de mijne zullen zijn. En de toekomstgerichte woorden in de laatste alinea van zijn recensie worden wat mij betreft met dit nieuwe album nog steeds niet verzilverd.

Laat ik beginnen door u te melden dat wij hier te maken hebben met een paar vakkundige muzikanten. Technisch valt er namelijk niet zo veel te zeuren over het album. Met degelijkheid kun je namelijk ook heel ver komen. En met die gedegenheid zit het wel snor hoor, bij de bandleden van Maze Of Time. Maar tjonge jonge, het is toch wel weer schrikken als je zo’n cheesy en gekopieerde meuk als dit tegenkomt. Ook het gebrek aan echte originaliteit en uniciteit doet het totaal geen goed. De band maakt een mix van neo prog, hard rock en jaren ’70-symfo met veel ruimte voor de gitaar. Technisch gezien dus in orde, maar waar Hans in zijn recensie al naar refereerde is ook hier van toepassing; het klinkt af en toe te fragmentarisch.

Een belangrijk item in de muziek van Maze Of Time is de zang. De stembanden van Jesper Landén zijn absoluut kenmerkend voor het geluid. Die klinken op veel momenten erg dramatisch en juist daarin overdrijft hij in mijn optiek iets te veel, want in zijn normale geluid is hij niet onaardig om naar te luisteren. Waar Fish of bijvoorbeeld Rich Harding (Also Eden) in dramatiek heel naturel klinken, vind ik dat bij Landén juist niet het geval, en dat is op zijn minst jammer.

Zoals ik al aangaf, de band is in zijn muziek weinig origineel. Nu komt dat regelmatig voor bij Neo prog bands, maar breng je handelswaar dan in ieder geval met meer ‘swung”. Zo kwam de Nederlandse band Silhouette onlangs nog met een fijne plaat, hoewel daarbij ook wel wat valt te zeggen over de originaliteit of de zang. Hoe komt het dan dat die plaat beter tot zijn recht komt? Is het een stukje vakmanschap of wijze van productie? Is het nog steeds ervaring die Maze of Time doet opbreken? Geen idee. Mountains Of Madness is bijvoorbeeld zo vervelend clichématig geproduceerd dat het na een aantal luisterbeurten echt gaat irriteren en het piano-intermezzo Next Morning is al net zo erg. Het kleine beetje extra cachet ontbreekt gewoon aan deze nummers en zowat het hele album.

U voelt hem al aankomen; we hebben het nog niet eens echt over de productie gehad. En ja hoor, daar komt ie; ook dit is van een discutabel niveau. Er zit weinig tot geen sfeer in het geluid en de plaat klinkt dof, slordig en weinig dynamisch. Zo is er zowaar binnen het echte openingsnummer Masquerade Show een geluiddempend effect te horen.

In de regel ontvangt een cd na frequenter draaien méér sympathie dan dat het juist afneemt, maar in dit geval begin ik steeds meer en meer antipathie te kweken. Even heb ik gedacht deze door te schuiven naar een collega, maar dan zou ik mijn eigen bevindingen verloochenen. Hoe dan ook; de fervente neo-proggers kunnen hier wellicht nog wat plezier uit halen, mits ze niet snel teleurgesteld worden inzake originaliteit. Want dit album heb je namelijk al eerder gehoord, ook al ken je de band niet eens.

Teruglezend heb ik mij redelijk ingehouden vind ik zelf. Ik ben kritisch, maar heb geen mensonterende dingen geroepen. Daarom hoef ik geen woedende en verontwaardigde commentaren te verwachten, toch? Of bijvoorbeeld poederbrieven? Hooguit ontvang ik een boze reactie van de muzikanten, maar ach, daar zien ze er te vriendelijk voor uit op de bandfoto. Ik hoop dat die pose in elk geval origineel is.

Ruard Veltmaat

Send this to a friend